Miłość – uczucie, typ relacji międzyludzkich, zachowań, postaw. Często jest inspiracją dla dzieł literackich lub malarstwa. Stanowi ważny aspekt psychologii, filozofii i religii.
Pojęcie miłości jest trudne do jednoznacznej interpretacji. Posługiwali się nim zarówno filozofowie greccy, Kościół, jak i wiele innych. Miłość podzielono na wiele typów. Wyróżniamy zatem:
- Miłość chrześcijańską: Rzeczownik miłość w tekstach z XIV i XV wieku miał znaczenie „litość, miłosierdzie”, które równolegle występowało do sensu „łaskawość, łaska, przychylność”. Wyraz pochodzi od prasłowiańskiego słowa milostь, którego sens ogólnosłowiański to ‘litość’. Ta dawna forma z kolei pochodzi od imiesłowu miły czasownika mijać. Pierwotnie zadiektywizowany miły oznaczał „godnego litości”, a czasownik mijać w swej danej postaci mei niósł sens „mijać kogoś; przechodzić, nie atakując”. Zatem dawny miły, czyli meilos to taki, którego „można minąć (spokojnie); przejść obok, nie dobywając broni”.
- Miłość macierzyńską: Silna emocjonalna więź matki z dzieckiem była opisywana już w dziełach starożytnych filozofów, a później przez pokolenia myślicieli i pedagogów (Jean-Jacques Rousseau, Friedrich Fröbel, Johann Heinrich Pestalozzi i inni). Friedrich Fröbel opisywał miłość macierzyńską jako ulotną, a równocześnie doświadczaną namacalnie poprzez dotyk dłoni, czuły gest, ciepłe spojrzenie, serdeczny pocałunek i przytulenie” (zob. komunikacja niewerbalna). W pracy o rozwoju dziecka pisał np Naprzód wróćmy tam, gdzie nie tylko pokój matki i dziecka, ale nawet matka i dziecko stanowią jeszcze jedność, gdzie matka niechętnie oddala od siebie dziecię i oddaje je obcym; zobaczmy i posłuchajmy, jak tam matka dziecięciu zwraca uwagę na przedmioty w ruchu: «Słuchaj! ptaszek śpiewa». – «Pies robi hau, hau!» – A potem od czynności do nazwy, od rozwoju zmysłu słuchowego do rozwoju zmysłu wzrokowego: «Gdzie jest ptaszek?» – pyta matka […] Tak to instynkt i miłość macierzyńska zbliża stopniowo do dziecka jego mały otaczający je światek”.
- Miłość dworska (fin’ amors, minne): – tematyka miłości idealnej, choć pojawiająca się już wcześniej, była przez długi czas uważana za wkład trubadurów w europejską literaturę. Współczesne określenie „dworska miłość”, które po raz pierwszy pojawiło się pod koniec XIX wieku, jest uproszczeniem zjawiska i powinno być postrzegane przez pryzmat średniowiecznej koncepcji miłości i małżeństwa. Fin’ amors nie jest tylko zjawiskiem literackim, ale istotnym elementem kultury w ówczesnym społeczeństwie. Miłość jest sposobem, by się doskonalić. Obejmuje tęsknotę, sekret, oświecenie, a także maniakalne zmiany nastrojów. Szczególną cechą miłości u trubadurów jest nacisk na jej społeczne i osobiste korzyści. Dworski charakter miłości powoduje specyficzną relację między kochankiem a jego otoczeniem: musi być dyskretny oraz wierny zasadzie decorum – cechy typowe dla kultury, do i dla której się wypowiada.
Idealna miłość jest także interesująca ze względu na swoją złożoność, napięcie, oksymorony i kontrasty: sacrum – profanum, szlachetne – obsceniczne, idealizm – realizm, rozstanie – złączenie. Pozornie jej koncepcja sprzeciwia się religii – pochwała pożądania można przecież przeciwstawić wiecznej miłości chrześcijańskiej lub caritas. Ekstatyczna miłość, wychwalająca wartość jednostki, jest jednak analogiczna do miłości, którą opisywało wielu XII-wiecznych wyznawców (m.in. Bernard z Clairvaux).
- Miłość erotyczna: Eros (gr., łac. Amor) – miłość twórcza, kreatywna lub romantyczna, w której dominującą rolę odgrywa sentyment, tęsknota, oczarowanie, pragnienie coraz większej pełni.
- Sexus – miłość zmysłowa, realizująca się w zbliżeniach płciowych, oparta na wzajemnym pożądaniu; najczęściej ma swój początek w zakochaniu
- Miłość platoniczna:
- Miłość wzniosła, wyidealizowana, wolna od seksu i zmysłowości, przyjacielska, bezinteresowna, lojalna i wierna. Stanowi motyw w literaturze i sztuce od czasów renesansu. Koncepcja miłości platonicznej wywodzi się z pism Platona (w szczególności z jego Uczty). Współczesne znaczenie ma jednak niewiele wspólnego z pierwowzorem. U Platona miłość była drogą wiodącą ku wyższym formom poznania, od miłości cielesnej, w szczególności homoseksualnej, ku poznaniu ideom dobra i piękna. W okresie renesansu, starano się pogodzić nauki Platona z chrześcijaństwem, które potępiało homoseksualizm. Doprowadziło to do reinterpretacji Platona, początkowo przez włączenie w tę koncepcję również miłości heteroseksualnej, a następnie poprzez wypracowanie pojęcia miłości platonicznej, jako miłości czysto duchowej.
- Miłość romantyczna: – rodzaj miłości, będący mieszaniną pożądania emocjonalnego i seksualnego, w przeciwieństwie do miłości platonicznej. Podstawową zasadą romantyzmu było uważanie za wartość samo doświadczenie miłości, niezależnie czy powoduje ono szczęście, czy smutek (źródło: wikipedia.org)
Miłość, teoria Sternberga
O miłości wiele napisano, możecie czytać o niej w książkach, zarówno w tych rozrywkowych, jak i poważnych. Spotyka każdego z nas, a jednak wymyka się jednoznacznym definicjom. Według teorii Sternberga istnieją
Trzy składniki miłości Sternberga
- INTYMNOŚĆ: przywiązanie, bliskość, dzielenie się intymnymi informacjami, przywiązanie, poczucie ciepła
- NAMIĘTNOŚĆ: romans, fizyczne przyciąganie, podniecenie i ekscytacja, poczucie namiętności
- DECYZJA/ZAANGAŻOWANIE: krótkoterminowo-decyzja, że kocham właśnie tą, a nie inną osobę, długoterminowo, że angażuję się, by podtrzymać ten związek – decyzja i zaangażowanie nie muszą iść w parze.
Z tych składników powstają następujące kombinacje:
- nie miłość: brak jakiegokolwiek składnika.
- lubienie: czujemy przywiązanie i bliskość, ale nie mamy namiętności, czy zaangażowania (koleżeństwo).
- zadurzenie: namiętność ale bez intymności, czy zaangażowania (miłość romantyczna, często tak się zaczyna).
- pusta miłość: zaangażowanie, ale bez intymności i namiętności (długotrwały związek może tak się skończyć, z kolei zaaranżowane małżeństwa tak się zaczynają).
- miłość romantyczna: intymność i namiętność ale bez zaangażowania (partnerzy związani są emocjonalnie i seksualnie, ale niekoniecznie zaangażowani).
- partnerska miłość: intymność i zaangażowanie bez namiętności (dobrze, kiedy tak czują bliscy przyjaciele, rodzina, długotrwałe małżeństwa).
- niedorzeczna miłość: namiętność i zaangażowanie (decyzja o byciu razem podjęta wyłącznie na podstawie namiętności, bez rozwoju intymności).
- miłość kompletna: posiada wszystkie składniki miłości, jest to taki związek o którym marzą wszyscy, małżeństwo, które po 15 latach nadal cieszy się namiętnym seksem, z teorii jednak wynika, że te składniki para musi sobie wypracować, czy dbać o ich podtrzymanie.
Teoria Sternberga jest ciekawa, jednak tylko częściowo potwierdzona badaniami naukowymi, przejdźmy więc do tego czego uczy o miłości trening DBT (źródło: Vivian Fiszer, emocje.pro).
Język miłości
Psychologowie uważają, że warto zwrócić uwagę na język ciała. Nasze gesty i ruchy najczęściej są instynktowne – zwłaszcza gdy działamy pod wpływem emocji.
Oczywiście można nauczyć się panować nad ciałem, jednak wymaga to dużych umiejętności i rozległej wiedzy z zakresu psychologii. Dlatego też psycholodzy uważają, że język ciała jest jedną z najbardziej autentycznych narzędzi komunikacji międzyludzkiej.
Co ciało mówi, gdy jesteśmy zakochani?
Zacznijmy od początku. Poznajemy kogoś, kogo uznajemy za osobę atrakcyjną. Pociąga nas, zaczynamy się spotykać, poznawać, jedyne o czym marzymy, to być z tą drugą osobą. Psychologowie uważają, że komunikacja niewerbalna jest jednym z najważniejszych elementów języka miłości.
Skracanie dystansu
No dobrze. Poznałaś kogoś ciekawego, ale nie wiesz, czy odwzajemni to, co czujesz. Przyjrzyj się mowie ciała i spróbuj odpowiedzieć na następujące pytania: Czy potencjalny partner/partnerka:
- siada bliżej mnie?
- umieszcza przedmioty (napój/telefon) w mojej przestrzeni osobistej?
- czy podczas rozmowy, zbliża ręce i nogi do ciebie, nachyla się w twoją stronę?
Twierdząca odpowiedź na którekolwiek lub kilka z powyższych pytań pokazuje, że twoja sympatia jest zainteresowana tobą.
Bliskość na początku relacji, która ma doprowadzić do związku, powinna być naturalna, komfortowa i sprawiać, że obydwie strony czują się z nią dobrze. Zdaniem dr Carli Marie Manly, psycholożki klinicznej, potrzeba bliskości fizycznej nie ma charakteru seksualnego, a jest odpowiedzią na chęć zbudowania związku. Skracanie fizycznego dystansu to podejście, które ma świadczyć o sympatii i o tym, że ktoś chce stać się nam bliski.
Rzadko kiedy dotykamy ludzi bez powodu. Nie lubimy, gdy ktoś narusza naszą prywatność. Gdy kogoś poznajemy, kontakt ogranicza się do podania dłoni. Gesty takie jak uścisk czy pocałunek rezerwujemy dla osób nam bliskich: rodziny, przyjaciół, partnera. Jeśli więc podczas randki ta druga osoba nie unika kontaktu fizycznego: próbuje dotknąć/złapać twoją dłoń, chce cię przytulić, może to oznaczać, że chce nawiązać z tobą mocniejsze relacje.
Uważność
Jeżeli partner potrafi w pełni skupić się na nas: tym, co mówimy/robimy podczas randki, daje to nadzieję na związek. Psychologowie zauważają, że na ogół jesteśmy przebodźcowani i zwłaszcza podczas spotkań w miejscach publicznych mamy często problem ze skupieniem się na jednej rzeczy/osobie. Umiejętność skoncentrowania się tylko na tej osobie świadczy o dużym zaangażowaniu i o tym, że ten ktoś jest po prostu ważny.
Kontakt wzrokowy
A teraz proste ćwiczenie: czy jadąc autobusem, zdarza ci się utrzymywać kontakt wzrokowy z obcą osobą? Pewnie odpowiesz, że raczej nie. Jednak gdy ktoś nam się podoba, to chętnie zaglądamy mu w oczy. Naukowcy podkreślają, że głębokie patrzenie sobie w oczy (intensywne, nieprzerwane) może świadczyć o budowaniu relacji intymnej. Co więcej, są badania mówiące, że utrzymanie kontaktu wzrokowego przez co najmniej cztery sekundy może wskazywać na uczucie miłości.
Otwartość
Język ciała jak każdy inny również podlega kodyfikacji. I choć w nim nie ma liter, znaków interpunkcyjnych czy gramatyki, przyjęto, że są pozycje, które świadczą o wycofaniu (np. skrzyżowane ręce/nogi, zaciśnięte pięści), jak również zapraszające do kontaktu. Te drugie wskazują na zrelaksowanie ciała (siedzimy wygodnie w fotelu, trzymając ręce swobodnie wzdłuż linii ciała). W taki sposób też komunikujemy naszą otwartość do budowania relacji czy chęć nawiązania kontaktu.
Gesty te w połączeniu z opiekuńczością i spieszeniem z pomocą drugiej osobie są elementami języka miłości. Często osoby zakochane chcą we wszystkim wyręczać partnera. Niestety takie działanie może graniczyć z obsesją, a to nie wróży nic dobrego, nawet pozornie fantastycznie zgranym parom… (źródło: wysokieobcasy.pl).
Słowa związane z miłością:
Najbardziej znane wyrazy bliskoznaczne i związane ze słowem miłość to: fascynacja, zakochanie, zaangażowanie, pociąg, pożądanie, seks, ogień, namiętność, kochanie, przychylność, erotyzm, afekt, uczucie, temperament, umiłowanie, flirt, ukochanie, obsesja, zainteresowanie, przywiązanie, zmysłowość, sentyment, intymność, mania, sympatia, pasja, romans, przyjaźń, uwielbienie, zamiłowanie, przywiązanie, intymność, tkliwość, romantyczność, pożądanie, szarmanckość, pragnienie, ktoś cię kręci, uprzejmość, uwielbienie, pociąganie, sympatia, zachwyt, opiekowanie się, czułość, podniecenie, sentyment, zadurzenie, przywiązanie, umiłowanie, ukochanie, zmysłowość, żarliwość, płomień, romans, flirt, wielbienie, zabujanie, atrakcyjność, ciepło, przyciąganie, rozmiłowanie, czuć miętę, głos serca, fascynacja, ubóstwianie … .
Gesty miłości:
W powyższy sposób, razem lub samemu pokazujemy, że kogoś kochamy. Może to również znaczyć, że bardzo kogoś lubimy, jesteśmy po jego stronie czujemy bliskość.
Miłość jest różnorodna
LGBT (z ang. Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender) – skrótowiec odnoszący się do lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transpłciowych.
Skrótowiec LGBT ma na celu podkreślenie różnorodności cechującej będące w mniejszości grupy społeczne, tworzone w oparciu o tożsamość seksualną lub płciową. Określa się nim ogół osób, które mają odmienną od heteroseksualnej orientację seksualną lub inną niż cispłciową tożsamość płciową. Skrótowiec ma zatem inkluzywny charakter i może być stosowany w odniesieniu do każdego, kto jest nieheteroseksualny lub niecisgenderowy, w tym do osób niebinarnych, nie zaś wyłącznie do osób homoseksualnych, biseksualnych czy transpłciowych.
Aby zaakcentować szeroki zasięg znaczeniowy terminu, popularny wariant LGBTQ zawiera literę oznaczającą tych, którzy identyfikują się jako queer lub nie są pewni swojej tożsamości seksualnej (questioning). Ci, którzy chcą dodatkowo uwzględnić osoby interpłciowe, używają rozszerzonego akronimu LGBTI. Oba akronimy są niekiedy łączone, tworząc jeden wspólny akronim LGBTIQ lub LGBT+, aby objąć spektrum seksualności i tożsamości płciowych.
Termin powstał w latach 60. XX w. w USA. Do powszechnego obiegu wszedł w latach 90. Istnieje wiele odmian, w tym takie, które zmieniają kolejność liter; najczęściej stosowanymi określeniami są LGBT lub GLBT. Mimo identycznego znaczenia LGBT może mieć bardziej feministyczne konotacje niż GLBT, ponieważ stawia na pierwszym miejscu L (od „lesbijka”.
Może również zawierać dodatkowe litery Q od terminów „queer” (oznaczającego ogół osób nieheteroseksualnych i/lub nie-cispłciowych) lub „questioning” (odnoszącego się do osób niepewnych swojej orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej), tworząc warianty LGBTQ i LGBTQQ (źródło: wikipedia.org).
Miłość
Arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Pakiet zajęć „Emocje” dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną i ze spektrum autyzmu – 7 zł. Opłata jednorazowa
- Strategie regulowania emocji
- Jestem balonikiem – radzenie sobie ze stresem, scenariusz zabawy grupowej
- Entuzjazm – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Moje emocje – pakiet lekcji dla ucznia z autyzmem – 8zł
- Miłość – arkusz pracy dla dziecka z autyzmem
- Wstręt – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Smutek – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Poczucie własnej wartości – scenariusz zajęć profilaktyczno – wychowawczych
- Nieśmiałość i onieśmielenie – zajęcia i arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Rozpoznawanie i wyrażanie uczuć i emocji – scenariusze zajęć socjoterapeutycznych
- Uważność, czyli mindfulness – pomoc emocjonalna
- Program: Poznajemy nasze emocje – obszar społeczno-emocjonalny
- Emocje – scenariusze zajęć, ASD
- Życzliwość – arkusz pracy dla dziecka z autyzmem
- Dobrostan – arkusz pracy dla dziecka z autyzmem
- Potrafię nazwać i rozpoznać uczucia – scenariusz zajęć, autyzm
- Po co odczuwać i wyrażać wdzięczność? – arkusz pracy dla dziecka z autyzmem
- Teoria umysłu i empatia w spektrum autyzmu
- Emocje – scenariusz zajęć
- Odczuwanie niepokoju, autyzm – historyjka społeczna
- Wdzięczność – historyjka społeczna
- Kolorowy świat emocji – program socjoterapeutyczny
- Wiem, co czuję – emocje, scenariusz zajęć
#arkusz #asd #Asperger #autyzm #czytanie #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #IPET #kolorowanie #komunikacja #lekcja #manualne #mindfulness #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #premium #program #przedszkole #psychologia #rewalidacja #rozwój #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #społeczne #terapia #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #zespółAspergera #ćwiczenia
autyzm.life i neuroróżnorodni 