Tag Archives: #sensoryka

Dopasuj dźwięk – zabawa sensoryczna

Posted on by
Odpowiedz

Każdy głos i każdy instrument brzmi inaczej. Rozróżnianie tych odmiennych brzmień może sprawiać trudności dziecku z problemami z przetwarzaniem wrażeń słuchowych. Ta zabawa uczyni rozpoznawanie dźwięków ciekawym i przyjemnym zajęciem.

Zakres wieku rozwojowego:

  • 3+

Cele/Korzyści

  • Liczenie na głos to podstawowa umiejętność językowa.
  • Podnoszenie guzików i fasolek oraz wrzucanie ich do pojemników poprawia koordynację oko – ręka i małą motorykę.
  • Słuchanie i rozróżnianie brzmienia zawartości pojemników poprawia dyskryminację słuchową i pamięć słuchową.
  • Potrząsanie pojemnikami poprawia stopniowanie siły ruchu, koordynację obustronną i świadomość rytmu.

Potrzebne przedmioty

  • Dziesięć pustych identycznych pojemników, na przykład małe plastikowe butelki.
  • Pięć rodzajów małych przedmiotów, na przykład ryż, groch, guziki, spinacze do papieru, monety groszowe lub małe gumki do mazania.

Przygotowanie

  • Wspólnie z dzieckiem napełnijcie częściowo pięć par grzechotek: jedną parę ryżem, drugą grochem itd. W trakcie tej czynności można bawić się w liczenie na głos – trzy monety wkładamy do tego pojemnika i trzy do drugiego, sześć ziaren fasoli do tego pojemnika i sześć do drugiego.
  • Wymieszaj pojemniki, żeby rozdzielić pary, i ułóż je na stole.

Co może zrobić dziecko

  • Potrząsać pojemnikami i próbować odgadnąć, co znajduje się w środku.
  • Podnosić i potrząsać nimi, jeden po drugim, dopóki nie znajdzie się dwóch o podobnym brzmieniu. Potrząsnąć nimi jednocześnie, żeby upewnić się, ze brzmią tak samo.
  • Użyć pojemników jako grzechotek, żeby wybijać rytm przy śpiewaniu piosenek albo podczas słuchaniu muzyki (Kranowitz, 2015).

źródło: C. S. Kranowitz, Nie-zgrane dziecko w świecie gier i zabaw…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2015

Terapia ręki – scenariusz zajęć

Posted on by
Odpowiedz

Temat: Gadżetomania – wykorzystanie różnych pomocy w terapii ręki

Data:

Liczba uczniów:

dowolna

Cel główny:

  • usprawnienie motoryki małej, kształtowanie podstawowych funkcji rąk i stymulacja ręki

Cele szczegółowe:

  • kształtowanie sprawności manualnej rąk i percepcji wzrokowej
  • kształtowanie koncentracji uwagi i koordynacji wzrokowo-ruchowej
  • kształtowanie podstawowych funkcji rąk i stymulacja ręki
  • kształtowanie zakresu ruchu w obrębie stawu łokciowego, nadgarstka
  • kształtowanie serii ruchów precyzyjnych (śródręcze i palce)

Metody:

metoda stacji zadaniowych

Forma:

indywidualna, zbiorowa

Środki dydaktyczne:

folia bąbelkowa z narysowanymi różnymi kształtami, miękkie piłeczki i kuleczki z różną fakturą na powierzchni, magnesy, piasek sensoryczny, „gniotki”, materiały sypkie różnej wielkości i kształtów, plastelina, plastikowe kubki, łyżeczki plastikowe, spinacze do bielizny różnej wielkości, piankowe chrupki, małe okrągłe słodkie drażetki, układanka – przybijanka

Przebieg zajęć:

I. Wprowadzenie do tematu zajęć. Zapoznanie dzieci z metodą stacji zadaniowych. Na poszczególnych stołach eksponowane są pomoce dydaktyczne. Każda stacja ma inny znaczek identyfikacyjny. Zaprezentowanie poszczególnych stacji i wyjaśnienie zadań do wykonania. Wszystkie zadania są wykonywane pod nadzorem nauczyciela lub z pomocą nauczyciela.

II. Część właściwa:

Pierwsza stacja zadaniowa

Uczniowie mają do dyspozycji folie bąbelkowe różnej wielkości z narysowanymi konturami różnych kształtów albo rysują dowolny wzór. Zadaniem dziecka jest wystrzelać bąbelki w obrębie wzoru. Może to robić jednym, kilkoma palcami lub przy użyciu obu rąk.

Druga stacja zadaniowa

Układanka – Przybijanka (gotowa pomoc). Uczeń układa kompozycje z gotowych elementów według wzoru lub z pamięci. Przybija elementy do podkładki miniaturowymi gwoździkami.

Trzecia stacja zadaniowa

Zadaniem ucznia jest, przy pomocy klamerek do bielizny, wyciągnąć kolorowe elementy z talerzyka. W tym wypadku są to cukierki. Należy pamiętać o tym, aby klamerki były czyste. Nagrodą jest możliwość spożycia słodyczy. Cukierki można zastąpić chrupkami kukurydzianymi.

Czwarta stacja zadaniowa

Zadaniem ucznia jest przekładanie z ręki do ręki, gniecenie, wałkowanie, formowanie dowolnych kształtów z gniotków, piłeczek miękkich z różną fakturą na powierzchni.

Piąta stacja zadaniowa

Uczniowie formują różne kształty z plasteliny.

Szósta stacja zadaniowa

Uczniowie za pomocą magnesów, przyciągają różne drobne elementy i przesuwają je po określonym torze.

Siódma stacja zadaniowa

Uczniowie mają przygotowany w pojemnikach piasek sensoryczny, materiały sypkie różnej wielkości, plastikowe kubeczki, łyżki plastikowe. Zadaniem uczniów jest „zabawa palcami” w materiałach sypkich, przesypywanie materiałów sypkich rękoma, nakładanie na łyżeczkę i wsypywanie do kubeczków.

III. Zakończenie.

Nauczyciel podsumowuje zajęcia. Za aktywny udział wręcza dzieciom własnoręcznie przygotowane ordery.

Scenariusz zajęć świetlicowych opracowała: Renata Czorny, 2019

Scenariusz opracowany na podstawie certyfikowanego szkolenia  „Terapia ręki”

źródło: pedagogika-specjalna.pl

Zmysł smaku – scenariusz zajęć sensorycznych

Posted on by
Odpowiedz

Temat: „Słodki… jak lizak”

Scenariusz (praca na poziomie zmysłowym)/Wzory wybranych scenariuszy dydaktyczno – terapeutycznych

Cel ogólny:

pobudzanie i rozwijanie zmysłu smaku.

Cele operacyjne

Dziecko potrafi:

  • rozpoznawać i nazywać smak słodki,
  • wybrać spośród zaproponowanych produktów (kostka cukru, lizak, cytryna, sól, grejpfrut, cukierek, miód, szklanka ze słoną wodą) tylko te o smaku słodkim,
  • zamalować ograniczoną powierzchnię (lizak w kształcie koła),
  • wykonywać proste ćwiczenia warg i języka.

Metody:

  • wspierające rozwój dziecka i aktywizujące,
  • czynne: samodzielne doświadczenia, zadania stawiane do wykonania,
  • słowno-percepcyjne: obserwacja i pokaz, naśladowanie z objaśnieniem, elementy Metody Dobrego Startu M. Bogdanowicz.

Środki dydaktyczne:

lizak, cytryna, sól, grejpfrut, cukierek, kostka cukru, miód, szklanka ze słoną wodą, farby, karton, kontur lizaka – duże koło z patykiem, obrazki: lizaka, cytryny, soli, grejpfruta, cukierka.

Przebieg zajęć:

1. „Co to jest?”

  • rozpoznawanie (za pomocą wzroku i na podstawie własnych doświadczeń), nazywanie, smakowanie wskazanych produktów: lizak, cytryna, sól, grejpfrut, kostka cukru.

2. Dopasowanka obrazkowa

  • kojarzenie smaku z przedmiotem, a następnie z obrazkiem: – lizak, kostka cukru – smak słodki, – cytryna – smak kwaśny, – sól – smak słony, – grejpfrut – smak gorzki.

3. Wyszukiwanie wśród zgromadzonych produktów (kostka cukru, lizak, miód, cytryna, woda z solą) tylko tych, które są słodkie.

4. Zabawa „co jest słodkie?” – wyszukiwanie i łączenie takich samych obrazków.

5. „Słodki jak lizak”

  • ćwiczenie usprawniające narządy artykulacyjne (ćwiczenia warg i języka):
  • obrysowywanie kształtu ust przez nauczyciela,
  • leciutki masaż warg, – ściąganie ust w dziobek, – uklepywanie, wyciąganie, oblizywanie (górnej i dolnej wargi), – lizanie lizaka.

6. „Malowany lizak”

  • zabawa naśladowcza, odtwarzanie ruchów szerokich, płynnych, kolistych, pionowych, z uwzględnieniem kierunku – za pomocą rąk, nóg, palców (w powietrzu i na wskazanej powierzchni).

7. Zabawa plastyczna „mój kolorowy lizak”

  • malowanie farbami (dłonią) ograniczonej powierzchni (koło).

8. Wspólne oglądanie wytworów pracy dziecka

źródło: A. Franczyk, K. Krajewska, Skarbiec nauczyciela-terapeuty…, Impuls, Kraków 2015

Tematyka zimowa – scenariusz w zespole rewalidacyjno – wychowawczym

Posted on by
Odpowiedz

Scenariusz zajęć w zespole rewalidacyjno-wychowawczym o tematyce zimowej

Czas trwania zajęć: 

2 godziny

Miejsce zajęć:

sala zajęć zespołu rewalidacyjno-wychowawczego

Uczestnicy zajęć:

troje wychowanków z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim z współwystępującymi zaburzeniami

Temat zajęć: Słyszę zimę

Środki dydaktyczne:

  • miski, butelki z zimną i ciepłą wodą
  • kostki lodu
  • olejek miętowy, kominek i podgrzewacz
  • rymowany wierszyk „Kule śnieżne” z „Zabawy z najmłodszymi dziećmi” W. Szuman
  • rymowany wierszyk „Bałwanek” z „Rysowane wierszyki” W. Szuman
  • podkład muzyczny piosenki „Panie Janie”
  • piosenki o tematyce zimowej „Biała zima”,  „Zima, zima, zima”, „Nasza zima zła”
  • muzyka relaksacyjna „Szmer strumyka”
  • odtwarzacz
  • PCS zima, fotografie uczestników zajęć
  • komunikator
  • instrumenty: dzwonki, trójkąty
  • biały papier
  • figura bałwana
  • czapka, rękawice, szalik (ewentualnie PCS – y)

Cele zajęć

Cel ogólny:

  • stymulacja zmysłu słuchu dźwiękami przypisanymi do zimy
  • osłuchanie ze słownictwem zimowym

Cele szczegółowe – uczestnik:

  • wykazuje aktywność poznawczą samorzutną i kierowaną
  • odbiera proponowane bodźce zimowe reagując na stworzony klimat zajęć
  • bogaci słownictwo rozumiane związane z porą roku, osłuchuje się ze słowem zima
  • dostrzega PCS–y towarzyszące słowom
  • jest sprawczy, wysyła komunikaty
  • uczestniczy w odtwarzaniu komunikatów z komunikatora
  • wyraża odczucia związane z bodźcami słuchowymi
  • lokalizuje dźwięki
  • współdziała w wydobywaniu dźwięków
  • czuje się członkiem grupy
  • czuje się bezpieczny

Metody pracy:

  • metoda wielozmysłowego poznawania świata „Poranny Krąg”
  • stymulacja polisensoryczna
  • elementy muzykoterapii, aromaterapii, biblioterapii
  • metody instrumentalne:
  • – modyfikacja zachowań z użyciem wzmocnień stymulujących
  • zabawa z rymowanką
  • elementy metody F. Affolter
  • komunikacja wspomagająca
  • metoda praktycznego działania
  • metoda słowna
  • metoda poglądowa

Formy pracy:

  • indywidualna
  • zbiorowa

Przebieg zajęć

I ZAJĘCIA WSTĘPNE
  1. Stworzenie odpowiedniego klimatu spotkania: zaspokojenie potrzeb, zredukowanie niepewności, zapewnienie bezpieczeństwa, stworzenie ciepłego nastroju w pomieszczeniu, utworzenie kręgu (pozycjonowanie).
  2. Zapalenie lampki zapachowej pachnącej miętą.
  3. Obejście z lampką kręgu, spotkanie z każdym z uczestników zajęć.
  4. Śpiewanie powitalnej piosenki, w której wymienia się imię każdego dziecka.
  5. Wymawianie imion z podkreśleniem głoski „a”, nawiązanie dialogu, nagradzanie wokalizacji/adekwatnych odpowiedzi pochwałą.
  6. Zaznaczenie obecności na tablicy komunikacyjnej (PCS), dostrzeganie zdjęcia, przedstawienie się komunikatorem/mową.
II ZAJĘCIA WŁAŚCIWE

1. Wprowadzenie w tematykę zimy

1) Wpuszczenie zimnego powietrza z zewnątrz i wymówienie słów: „zimno”, „mróz”, „zima”.

2. Osłuchanie ze słownictwem zimowym

1) Przybliżenie się do okna i obserwacja ukierunkowana pogody jaką przyniosła Pani Zima. Dostrzeganie znaczka PCS  – zima na tablicy (koncentracja, ćwiczenie chwyty i podawania).

2) Przywdzianie przez nauczyciela białej szaty i wspólne odsłuchanie piosenki „Biała zima”.

3) Słuchanie piosenki mówiącej o oznakach zimy „Nasza zima zła” – pocieranie rąk, nosa, uszu.

4) Włączanie wierszyka „Bałwanek”  (komunikator), wspólne powtarzanie wiersza.

5) „Zabawa w ubieranie bałwana” – dostrzeganie postaci bałwana, zimowych niezbędników: czapka, szalik, rękawice; łączenie z PCS–ami.

6) Zabawa przy słowach rymowanki „Kule śnieżne”, ugniatanie kuli z białego papieru.

 3. Stymulacja zmysłu słuchu

1) Demonstracja instrumentów muzycznych, granie przez nauczyciela na trójkątach i dzwonkach. 

 2) Umożliwienie odczucia wibracji, także dotykiem.

 3) Koncentracja uwagi uczestników na dźwiękach.

 4) Oddalanie źródła dźwięku w celu wytworzenia odruchu orientacyjnego.

5) Zachęcanie wychowanków do wydobywania dźwięków z dzwonków, trójkątów.

6) Aktywizacja modelowana muzyką, granie akompaniamentu do piosenki „Zima, zima, zima” .

4. Relaks

1) Odpoczynek przy spokojnej relaksującej muzyce „Szmer strumyka”.

III ZAJĘCIA KOŃCOWE

1) Gaszenie lampki zapachowej.

2) Porządkowanie pracowni po zajęciach.

3) Czynności opiekuńczo – higieniczne.

4) Pożegnanie.

Uwagi: Przebieg zajęć może ulec zmianie w zależności od bieżących potrzeb wychowanków, samopoczucia, zachowań trudnych.

Scenariusz zajęć w zespole rewalidacyjno-wychowawczym opracowała: Irena Wasyluk

źródło: pedagogika-specjalna.pl

Chwytliwe paluszki stóp – integracja sensoryczna

Posted on by
Odpowiedz

To świetna zabawa dla paluszków stóp, angażująca małą motorykę. Łączy w sobie zabawę w wodzie i utrzymanie równowagi podczas stania na jednej nodze. Lori L. Merkel z Pensylwanii, asystentka terapeuty zajęciowego, opowiada o zabawie:

„To ulubione zajęcie wielu pacjentów podczas terapii zajęciowej lub podczas terapii grupowych. Bardzo często bawimy się w Chwytliwe paluszki – dzieci czerpią dużo radości”.

Korzyści/Cele

  • Zabawa angażuje te mięśnie w palcach stóp, które odpowiadają za małą motorykę.
  • Chwytanie przedmiotów palcami stóp to zabawny sposób na zmniejszenie nadreaktywności w stopach niektórych dzieci.
  • Zabawa w wodzie dostarcza wrażeń dotykowych.
  • Próby równowagi podczas stania na jednej nodze wpływają korzystnie na poprawę umiejętności kontrolowania postury i ćwiczą układ przedsionkowy.
  • Szukanie przedmiotów znajdujących się w wodzie i kierowanie palców stóp w kierunku przedmiotów wpływa korzystnie na poprawę koordynacji oko – noga i percepcji głębi.
  • Rozciąganie stopy w celu uchwycenia przedmiotów wzmacnia propriocepcję, stopniowanie nasilenia ruchu, planowanie motoryczne i kinestezję.
  • Przyciąganie lewej stopy do prawej ręki i prawej stopy do lewej ręki wpływa korzystnie na zdolność przekraczania linii środka ciała.
  • Nawlekanie koralików na sznurek rozwija integrację obustronną.
  • Współpraca z drugą osobą rozwija umiejętność wchodzenia w relacje społeczne i umiejętność komunikacji.

Zakres wieku rozwojowego: 3+ (w zależności od wybranego wariantu)

Potrzebne przedmioty

  • Duża miska lub wanienka (taka w której kąpie się niemowlaki lub psy)
  • Woda (ciepła lub chłodna, w zależności od tolerancji dziecka)
  • Małe przedmioty, które nie unoszą się na wodzie, na przykład marmurkowe kulki, gładkie kamienie, koraliki i inne tego typu.
  • Pudełko lub miska (na wyłowione przedmioty)
  • Ręczniki (aby się osuszyć po zabawie)
  • Brezent lub zasłona prysznicowa (jeśli dziecko będzie bawić się w domu)

Przygotowanie

  • Napełnij miskę lub wanienkę wodą do około połowy pojemności.
  • Razem z dzieckiem włóżcie do naczynia małe przedmioty.
  • Niech dziecko zdejmie buty i skarpetki.

Co może zrobić dziecko

  • Stanąć przy misce i włożyć do niej jedną stopę.
  • Trzymając dorosłego za rękę (jeśli jest taka potrzeba), przeczesywać paluszkami stopy dno miski w poszukiwaniu małych przedmiotów.
  • Złapać paluszkami przedmiot, próbować go podnieść i wyjąć z wody.
  • Podnieść stopę wyżej i bliżej siebie, żeby swobodnie wyjąć przedmiot spomiędzy palców.
  • Włożyć przedmiot do pudełka lub pustej miski.
  • Zmieniając stopy, próbować aż skończą się przedmioty.

Zrób to inaczej (trudniejsza zabawa)

Aby zabawa stanowiła dla dziecka większe wyzwanie, może ono:

  • Wykonywać powyższe czynności z zamkniętymi oczami.
  • Pobawić się jeszcze raz, tylko tym razem w cieplejszej lub chłodniejszej wodzie.
  • Pobawić się w wodzie z mydlinami.
  • Dodać przedmioty, które unoszą się na wodzie, na przykład żołędzie, orzechy, winogrona, patyczki po lodach, korki z butelek po winie, styropianowe kulki.
  • Łapać koraliki, a potem nawlekać je na sznurek.
  • Bawić się z drugą osobą – niech drugie dziecko stanie po przeciwnej stronie miski (na pewno będzie wesoło)

Zrób to inaczej (łatwiejsza zabawa)

Aby zabawa była dla dziecka łatwiejsza, może ono:

  • Wyławiać przedmioty, siedząc na krześle.
  • Po wyłowieniu przedmiotu nie przekładać go z palców stóp do ręki, tylko położyć go od razu na ziemi.
  • Bawić się bez wody lub nawet bez miski (Kranowitz, 2015).

źródło: C. S. Kranowitz, Nie-zgrane dziecko w świecie…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2015

Mikołajki – scenariusze zabaw sensorycznych

Posted on by
Odpowiedz

Mikołajki – scenariusz zajęć w grupie przedszkolnej

Temat: Spotkanie z Mikołajem.
Cele główne:
– Pielęgnowanie zwyczajów mikołajkowych,
– Stwarzanie okazji do wyrażania pozytywnych uczuć (radości) podczas uroczystości przedszkolnej,
– Prezentowanie własnych umiejętności,
– Doskonalenie umiejętności komunikowania się,
– Wszechstronne stymulowanie dzieci poprzez połączenie wrażeń ruchowych, słuchowych, wzrokowych i dotykowych,
– Integracja dzieci przedszkolnych z dziećmi uczęszczającymi na zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju,
– Rozwijanie umiejętności współdziałania w grupie oraz z rodzicami poprzez wspólne wykonywanie zadań

Cele operacyjne
Dziecko:
– okazuje pozytywne uczucia,
– komunikuje się z osobami dorosłymi np. Mikołajem,
– wykonuje zadania zgodnie z podaną instrukcją,
– rozpoznaje ubranie Mikołaja wśród innych ubrań,
– ćwiczy spostrzegawczość wzrokową- układa z kilku części całość, dokłada w odpowiednie miejsce brakujące elementy,
– naśladuje ruchy nauczyciela, tańczy,
– bawi się z rodzicem
– rozpoznaje dotykiem zabawki,
– ugniata masę solną i wykrawają foremkami
– udziela odpowiedzi na zagadki słowne
– wybiera z pośród trzech prawidłową ilustrację/ prawidłowy przedmiot
– integruje się z innymi dziećmi

Formy pracy:
· Praca z całą grupą
· Indywidualna

Metody:
Słowne
Czynne – zadania do wykonania
Aktywizujące – ekspresja ruchowa

Środki dydaktyczne:
Maskotka św. Mikołaja; list do św. Mikołaja; sylweta św. Mikołaja na papierze, niekompletna sylweta św. Mikołaja na papierze; brakujące elementy stroju św. Mikołaja ( czapka, worek, pas, rękawice, buty, płaszcz); ilustracje św. Mikołaja + ilustracje św. Mikołaja w częściach- 2, 3, 4, 5, 6, elementów; elementy czapki św. Mikołaja; elementy choinki; worek z zabawkami; szarfy; zagadki; czapka z daszkiem, czapka wełniana, czapka św. Mikołaja; kartka papieru czerwona, zielona, żółta; zdjęcie głowy, nogi, ręki; ilustracje- choinki, grzyba, krzesła, sani, roweru, samochodu, reniferów, psów, kotów, zimy, jesieni, lata; przedmioty- worek, reklamówka, skrzynka, worek św. Mikołaja z przedmiotami- czapka św. Mikołaja, pas, listy, prezenty; masa solna, foremki; sznurek; klamerki; prezenty dla dzieci; płyty CD z muzyką

Przebieg zajęć:
1.Powitanie
Wszystkie osoby stają w kręgu. Prowadzący wypowiada różne powitania. Dzieci, które uważają, że zostały powitane, podnoszą ręce i machają do pozostałych.
– Witamy tych, którzy mają na sobie sukienkę/ spodnie.
– Witamy tych, którzy lubią niespodzianki.
– Witamy tych, którzy mają spinki we włosach.
– Witamy tych, którzy lubią dobrą zabawę.
– Witamy tych, którzy przybyli na nasze dzisiejsze spotkanie itd.
Wszyscy uczestnicy powinni poczuć się osobiście powitani.
2. „Iskierka przyjaźni”- zabawa integracyjna. Dzieci siedzą w kole i trzymają się za ręce. Prowadzący mówi: „ Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg i niech radosna i ciepła wróci do mych rąk”. Nauczycielka przesyła dzieciom „ iskierkę”( maskotkę św. Mikołaja ). Dzieci kolejno przekazują św. Mikołaja do momentu aż powróci on do nauczycielki. Oznacza to, że wszystkie dzieci są dzisiaj przyjaźnie do siebie nastawione i postarają się być miłe i serdeczne.
3. Zabawa z rodzicami
– „Rozruszanka” – sprawdźmy, czy wszyscy zabrali ze sobą dzisiaj
– ręce? (machamy)
– nogi? (tupiemy)
– głowy? (potrząsamy)
– bioderka? (kręcimy)
4. Odczytanie listu od św. Mikołaja
„Kochane dzieci!!!
Dzisiaj będę niedaleko Waszego przedszkola. Jeśli wykonacie wszystkie zadania i będziecie grzeczne na pewno Was odwiedzę z workiem niespodzianek. Święty Mikołaj”
5. Dopasowywanie brakujących elementów do sylwety św. Mikołaja
To jest św. Mikołaj (nauczycielka prezentuje dużą sylwetę św. Mikołaja). Nasz Mikołaj jest w piżamie. Pomóżmy ubrać się Mikołajowi. W co go ubierzemy? Dzieci wymieniają elementy stroju św. Mikołaja. Postarajmy się wspólnie ubrać sylwetę Mikołaja. Dzieci doklejają brakujące elementy (czapka, worek, pas, rękawice, buty, płaszcz) do sylwetki św. Mikołaja. Pomocny może być wzór ubranego Mikołaja umieszczony na tablicy z boku.
6. Zabawa przy muzyce- naśladowanie ruchów św. Mikołaja
Dzieci tańczą i naśladują czynności związane ze św. Mikołajem (pokazywane przez nauczyciela):
– Tańczymy jak wesołe Mikołaje
– Tańczymy jak Mikołaj odganiający się od much
– Tańczymy jak Mikołaj niosący bardzo ciężki worek.
– Tańczymy jak Mikołaj przechodzący przez komin
– Tańczymy jak Mikołaj powożący reniferami.
7. Puzzle- układanie według wzoru różnych ilustracji św. Mikołaja z 2, 3, 4, 5 i 6 elementów w zależności od możliwości psychofizycznych dzieci. Dzieci w parach z rodzicami otrzymują różne ilustracje św. Mikołaja. Ilustracje pocięte są na 2- 6 elementów. Zadanie polega na ułożeniu całości z części. Po skończonej pracy każda para prezentuje ułożone Mikołaje.
8. Układanie czapki św. Mikołaja/ choinki bożonarodzeniowej z gotowych elementów
Dzieci w parach z rodzicami przyklejają na kartkę elementy czapki św. Mikołaja/ choinki bożonarodzeniowej. Gotowe prace rodzice wieszają na sznurku rozwieszonym w sali.
9.Zaczarowany worek- zabawa rozwijająca zmysł dotyku.
Dzieci siedzą w półkolu. Osoba prowadząca zabawę prosi jedno z dzieci aby włożyło rękę do worka i chwyciło jeden z przedmiotów nie wyciągając go. Dziecko próbuje za pomocą dotyku odgadnąć, co to za rzecz. Nauczyciel pomaga dzieciom mniej sprawnym pokazując ilustracje z przedmiotami znajdującymi się w worku. Dziecko ma za zadanie powiedzieć co to za przedmiot lub wybrać przedmiot na ilustracji odpowiadający przedmiotowi w worku. Odgadnięte przedmioty odkładamy na bok.
10.  Zabawa ruchowa „Zaprzęg reniferów”
Dzieci z rodzicami bawią się w parach, dziecko to renifer a rodzic to sanie. Gdy w tle słychać melodię (Skaldowie „Z kopyta kulig rwie”) rodzice którzy są saniami trzymają się szarfy, która jest  założona na  renifera i jadą. Gdy nauczyciel mówi „zamiana”, dzieci szybko zamieniają się z rodzicami rolami.
11. Zagadki
Nauczyciel kolejno zadaje pytania i wskazuje ilustracje z trzema możliwymi odpowiedziami lub pokazuje 3 przedmioty. Zadaniem dzieci jest wybranie odpowiedniej ilustracji lub przedmiotu.
– Którą czapkę nosi Mikołaj? (przedmioty: czapka z daszkiem, czapka wełniana,
czapka św. Mikołaja)
– Jakiego koloru jest ta czapka? (kartka papieru czerwona, zielona, żółta)
– Na co nakładamy czapki? (zdjęcie głowy, nogi, ręki)
– Gdzie Mikołaj zostawia prezenty? Pod czym? (ilustracja choinki, grzyba, krzesła)
– Jakiego koloru jest to drzewo? (kartka papieru czerwona, zielona, żółta)
– Czym porusza się Mikołaj? (ilustracje: sanie, rower, samochód)
– W czym Mikołaj przynosi prezenty? (przedmioty: worek, reklamówka, skrzynka)
– Jakie zwierzęta ciągną sanie Mikołaja? (ilustracje reniferów, psów, kotów)
– Kiedy można jeździć saniami? (ilustracje, zima, lato, jesień)
– Czyj to worek? Nauczyciel wskazuje worek i prosi dzieci aby wyjęły z niego wszystkie rzeczy ( czapka św. Mikołaja, pas, listy od dzieci, prezenty) a następnie prosi aby dzieci wybrały ilustrację osoby do której należy worek (ilustracja Mikołaja, listonosza, lekarza)
12. Pierniki z masy solnej
Dzieci wraz z rodzicami wykonują pierniczki z wcześniej przygotowanej masy solnej: ugniatają i wałkują ciasto, wykrawają foremkami.
13. Przybycie św. Mikołaja
14. Taniec z Mikołajem
15. Wręczenie prezentów
16. Zakończenie
Pożegnanie św. Mikołaja. Podziękowanie za wspólną zabawę.


Opracowały:
Katarzyna Grzybek-Kania, Dominika Figura, Monika Mendoń, Iza Kowalczyk, Barbara Galińska
SOSW dla DMN w Sławnie

źródło: edux.pl

Zima – stymulacja polisensoryczna. Scenariusz zajęć rewalidacyjno-wychowawczych

Posted on by
Odpowiedz

Zima – stymulacja polisensoryczna. Scenariusz zajęć rewalidacyjno-wychowawczych

Scenariusz zajęć
rewalidacyjno-wychowawczych

Temat: Zima – (stymulacja polisensoryczna)
Czas trwania: 1 h
Cele ogólne:
– wprowadzenie podstawowych symboli, charakterystycznych dla zimy i polisensoryczne ich poznawanie,
– stwarzanie pozytywnej atmosfery podczas zajęć, tworzenie poczucia zaufania
i bezpieczeństwa,
– usprawnianie percepcji słuchowej, wzrokowej, dotykowej i węchowej,
– rozwijanie wrażliwości dotykowej,
– gromadzenie nowych doświadczeń, radość eksperymentowania.
Cele szczegółowe: uczestnik
– współdziała z nauczycielem podczas zajęć,
– odbiera wrażenia dotykowe i słuchowe,
– doświadcza wrażeń termicznych związanych z lodem oraz ciepłą i zimną wodą,
– koncentruje uwagę na proponowanych bodźcach wzrokowych,
– ćwiczy sprawność manualną,
– utrwala zapach i smak mięty,
– utrwala kolor biały,
– umie się wyciszyć, zrelaksować.

Formy pracy: praca indywidualna w ramach grupy.
Metody pracy:
– czynne – stawianie zadań do wykonania,
– słowne – kierowane do uczestnika komunikaty,
– percepcyjne – pokaz, obserwacja, samodzielne doświadczenia, zabawa,
– metoda stymulacji polisensorycznej,
– metoda pozytywnych wzmocnień,
– elementy metody Porannego Kręgu,
– elementy metody F. Affolter (kierowanie ruchem – aktywności wspomagane),
– elementy metody muzykoterapii.

Środki:
– sprzęt audio i płyty CD z przygotowanym repertuarem muzycznym (muzyka klasyczna i relaksacyjna), rzutnik, ekran, przygotowana prezentacja multimedialna, wiatrak, lampy UV,
– świeca, olejek miętowy, herbata miętowa, kubki, łyżeczki, kostki lodu, miski, słój, ciepła i zimna woda, balony, słoik, barwniki, pianka, materiały w kolorze białym do wystroju sali, gwiazdki, płatki, wstążki, chusteczki, woal w kolorze białym, folia malarska, płatki styropianowe, kula styropianowa, lampki.

Przebieg zajęć:
1. Wprowadzenie – wejście z latarenką, odgłos chodzenia po śniegu.
2. Powitanie ze świecą, obserwacja płomienia, rozgrzewanie dłoni, w tle muzyka: Moniuszko „Bajka. Opowieść zimowa”.
3. Obserwacja zimowych obrazów wyświetlanych z rzutnika i słuchanie spokojnych zimowych dźwięków ( prezentacja multimedialna, PowerPoint).
4. Żywioł – wiatr, odgłosy, obraz na ekranie, zamieć śnieżna w balonach, podmuchy wiatru z wiatraka, falowanie tkaniną, wirujące styropianowe płatki, toczenie dużej śniegowej kuli.
5. Zabawy z kostkami lodu, dotykanie, pocieranie rąk- wrażenia dotykowe i termiczne.
6. Umieszczenie kostek lodu w słoju z wodą, zabarwienie wody preparatami świecącymi w świetle UV.
6. Naprzemienne moczenie rąk w ciepłej i zimnej wodzie lub dotykanie balonów napełnionych zimną i ciepłą cieczą.
7. Relaks przy spokojnej muzyce, wirujące białe chusteczki, świecące w lampie UV, rozcieranie pianki zamkniętej w woreczku foliowym, odszukiwanie świecących gwiazdek.
9. Degustacja ciepłej, miętowej herbatki, delikatne masowanie rąk olejkiem miętowym.
10. Pożegnanie, Moniuszko –„Bajka. Opowieść zimowa”, zdmuchnięcie świecy.

Nauczyciel
Agnieszka Karasek

źródło: edux.pl