Małe dzieci mają wrodzoną ciekawość świata to przekłada się zwykle na chęć poznawania innych dzieci. Wystarczy nie zakłócać naturalnego entuzjazmu czerpania z nowych doświadczeń a rywalizację zamienić na współpracę…
Uczniowie są skłonni pomagać słabszemu koledze lub koleżance z klasy, kluczem do sukcesu jest stosowna edukacja na temat ich trudności i sposobów pomocy.
Ellen Notbohm i Veronika Zysk poprosiły o rady kilkoro uczniów mających kolegów i koleżanki z autyzmem lub zespołem Aspergera w klasie; oto niektóre z ich odpowiedzi:
- Nie bójcie się ich. Czasami zachowują się inaczej, ale nadal są takimi samymi dziećmi jak my wszyscy.
- Zapraszajcie je do pracy w parze lub w grupie. Bardzo dużo wiedzą i są interesujacymi osobami.
- Jeśli wyglądają, jakby nie wiedziały, jak coś zrobić, pokażcie im właściwy sposób, zamiast o nim opowiadać. Radzą sobie lepiej, jeśli mogą naśladować wasze czynności.
- Oferujcie pomoc, jeśli wydaje wam się, że jej potrzebują, ale nie wykonujcie pracy za nie. Muszą zdobywać nowe umiejętności, tak jak wszyscy.
- Nie dokuczajcie dzieciom z autyzmem. Jeśli widzicie, że ktoś inny to robi, powiedzcie mu, żeby przestał.
- Jeśli chcecie im coś powiedzieć, zwróćcie na siebie ich uwagę. W przeciwnym razie mogą was nie zrozumieć.
- Traktujcie je tak samo jak innych kolegów. One też mogą być fajne.
- Czasami nie odpowiadają od razu – potrzebują więcej czasu na przemyślane odpowiedzi. Bądźcie cierpliwi i nie poganiajcie ich.
- Dowiedzcie się więcej o autyzmie – od ich rodziców, od nauczycieli lub z internetu. Pytajcie, jak możecie pomóc.
- Jeśli widzicie, że zachowują się dziwnie, pamiętajcie, że nad tym nie panują. Czasami ich ciała wykonują śmieszne ruchy z powodu stresu albo lęku.
- Mówcie im, kiedy robią coś dobrze. Przybijcie im piątkę lub powiedźcie chociaż „dobra robota”. One też lubią komplementy.
- Mają trudności w kontaktach społecznych, dlatego dawajcie im podpowiedzi lub opowiadajcie im, o co chodzi w danej sytuacji, jeśli uważacie, że to może pomóc.
- Wiele dzieci z autyzmem ma problemy sensoryczne. Denerwują się w głośnych, hałaśliwych miejscach, gdzie jest mnóstwo ludzi lub dużo się dzieje. Jeśli widzisz, że twój kolega staje się nerwowy, poirytowany lub nadpobudliwy, zaproponuj mu, że oboje zrobicie sobie kilkuminutową przerwę i idźcie w inne, cichsze miejsce” (Notbohm, Zysk, 2016).
źródło: E. Notbohm, V. Zysk: „1001 PORAD DLA RODZICÓW I TERAPEUTÓW DZIECI Z AUTYZMEM…” WUJ, Kraków 2016
