Temat: Parasol
Cel nadrzędny: wypracowanie obrony przed stresorami poprzez uodparnianie na nie.
Cele terapeutyczno-rozwojowe: porządkowanie zgromadzonych emocji i doznań, doskonalenie nazywania odczuwanych emocji oraz redukcja napięć psychofizycznych.
Zastosowane rodzaje relaksacji: metody oparte na doznaniach sensorycznych, ćwiczeniach oddechowych, pracy z wyobraźnią oraz wizualizacjami.
Czas trwania: 45 min.
Organizacja przestrzeni: uporządkowana, bezpieczna przestrzeń pozbawiona przedmiotów utrudniających swobodne poruszanie się.
Materiały: parasolki koktajlowe, folia malarska, woda, olej lub oliwa, chusta animacyjna lub obszerna płachta materiału, ołówki, flamastry, arkusze papieru A3.

Ćwiczenie 1. Rozkładanie parasolki
Prowadzący prosi uczestników, aby stanęli w dowolnej pozycji i wyobrazili sobie, że swoim oddechem muszą rozłożyć, a następnie złożyć parasolkę. Uczestnicy słuchają dokładnie słów prowadzącego, dostosowując się do poleceń.

Tekst stymulacyjny: Wyobraź sobie, że na zewnątrz pada. Krople deszczu z każdą minutą opadają na chodnik coraz silniej, aby się uchronić możesz otworzyć parasol swoim oddechem. Stań w pozycji wyprostowanej, wyobraź sobie, że trzymasz w rękach parasol, dmuchnij kilka razy w parasol, aby się otworzył. Tempo i rytm oddechu zależą jedynie od Ciebie. Jeżeli udało Ci się otworzyć parasol, schowaj się pod nim, aby uchronić się przed deszczem. Krople są coraz mniejsze, powoli przestaje padać, możesz złożyć parasol. Podobnie jak rozkładałeś parasol, złóż go oddechem. Zassij mocno powietrze, jakbyś chciał przetrzymać je w płucach kilka sekund. Złożyłeś parasol, wypuść powietrze, odpocznij.

Ćwiczenie 2. Wirujący parasol
Prowadzący prosi uczestników, aby stanęli w kręgu zwróceni do siebie twarzami. Prowadzący wręcza uczestnikom chustę animacyjną (lub inną dowolną płachtą materiału), każdy chwyta pętelkę chusty w dłonie tak, aby znajdowała się na wysokości pasa uczestników. Kiedy chusta animacyjna jest naprężona, uczestnicy na sygnał prowadzącego biegną w jednym kierunku i wprawiając chustę w ruch, wyobrażają sobie, że chusta jest parasolem, który uchroni wszystkich przed nagłym deszczem. Kiedy prowadzący wypowie hasło DESZCZ, uczestnicy wbiegają pod chustę.

Wskazówki metodyczne: Zamiast poleceń słownych możesz zastosować odpowiednio dobraną muzykę wskazującą na sygnał deszczu, która zmusi uczestników do skupienia uwagi na bodźcach dźwiękowych.

Ćwiczenie 3. Pada deszcz