objawy rewaldacja grafomotoryka umiejętności społeczne emocje pedagog sensoryka schematy logopedia IPET arkusze historyjki szkoła zespół Aspergera ASD
Dzieciom powinno się wyjaśnić, że przeklinanie wcale nie jest złe, zwłaszcza wtedy kiedy potrafimy zamieniać siarczyste epitety na poetyckie zwroty, które będą świadczyły o naszej elokwencji-inteligencji, a nie głupocie-prostocie. Zajęcia […]
Dzieciom powinno się wyjaśnić, że przeklinanie wcale nie jest złe, zwłaszcza wtedy kiedy potrafimy zamieniać siarczyste epitety na poetyckie zwroty, które będą świadczyły o naszej elokwencji-inteligencji, a nie głupocie-prostocie.
Zajęcia możemy organizować w klasie lub w świetlicy. Musimy bacznie przyglądać się dzieciom i pilnować, żeby zabawa nie wymknęła się spod kontroli. Dbajmy raczej o wesołą atmosferę. Żadne dziecko nie może czuć się atakowane słownie czy w jakikolwiek inny sposób. To mają być zajęcia twórcze. Najlepiej na początku ustalić zasady i udzielać pochwał za kreatywne pomysły. Warto wykorzystać tablety i komórki w celu odczarowania/zdefiniowania niektórych obelg, przezwisk czy przekleństw za pomocą wirtualnego słownika.
Teksty złości
Dzieci zbierają „wściekłe słowa”, podchodząc do innych uczestników zabawy i prosząc o podanie jednego wyrazu tego rodzaju. Zagadnięci wymyślają je, zapisują na kartce i dają kolegom.
Kiedy wszyscy zebrali już w ten sposób przynajmniej pięć do dziesięciu rozmaitych wyrazów, układają z nich – po dodaniu kolejnych słów – „wiersz wściekłości”. Można przy tym dobierać się w pary poetów albo nawet tworzyć grupy poetyckie.
Ułożone „wściekłe słowa” mogą brzmieć na przykład w następujący sposób: zły – rozdrażniony – kłótnia – kopnięcie – skarżyć – głupek – bić się.
Gotowe „teksty złości” czytane są na głos na forum grupy i – ewentualnie uzupełnione odpowiednimi rysunkami przedstawione w formie gazetki ściennej albo też „zeszytu wściekłości” po spięciu kartek zszywaczem.
Alfabet przezwisk
Obelgi czy wyzwiska nie są mile słyszanymi wyrazami. A przecież przeklinanie może być niezwykle pomocne dzięki swojemu oczyszczającemu atmosferę działaniu. Z tego powodu w trakcie tego ćwiczenia wolno wymyślać, ile tylko dusza zapragnie.
Każde dziecko wypisuje litery alfabetu – jedna pod drugą – na kartce papieru (x i y odrzucamy), a następnie szuka możliwie jak najwięcej przezwisk, zaczynających się od poszczególnych liter. Dopuszczalne powinny być również słowa tabu. Na przykład:
Naturalnie, również cała grupa może wspólnymi siłami ułożyć podobny alfabet.
Podsumowanie zabawy:
źródło: R. Portmann, Gry i zabawy przeciwko agresji, JEDNOŚĆ, Kielce 2008
