Dzieciom powinno się wyjaśnić, że przeklinanie wcale nie jest złe, zwłaszcza wtedy kiedy potrafimy zamieniać siarczyste epitety na poetyckie zwroty, które będą świadczyły o naszej elokwencji-inteligencji, a nie głupocie-prostocie.

Zajęcia możemy organizować w klasie lub w świetlicy. Musimy bacznie przyglądać się dzieciom i pilnować, żeby zabawa nie wymknęła się spod kontroli. Dbajmy raczej o wesołą atmosferę. Żadne dziecko nie może czuć się atakowane słownie czy w jakikolwiek inny sposób. To mają być zajęcia twórcze. Najlepiej na początku ustalić zasady i udzielać pochwał za kreatywne pomysły. Warto wykorzystać tablety i komórki w celu odczarowania/zdefiniowania niektórych obelg, przezwisk czy przekleństw za pomocą wirtualnego słownika.

Teksty złości

Dzieci zbierają „wściekłe słowa”, podchodząc do innych uczestników zabawy i prosząc o podanie jednego wyrazu tego rodzaju. Zagadnięci wymyślają je, zapisują na kartce i dają kolegom.

Kiedy wszyscy zebrali już w ten sposób przynajmniej pięć do dziesięciu rozmaitych wyrazów, układają z nich – po dodaniu kolejnych słów – „wiersz wściekłości”. Można przy tym dobierać się w pary poetów albo nawet tworzyć grupy poetyckie.

Ułożone „wściekłe słowa” mogą brzmieć na przykład w następujący sposób: zły – rozdrażniony – kłótnia – kopnięcie – skarżyć – głupek – bić się.

Gotowe „teksty złości” czytane są na głos na forum grupy i – ewentualnie uzupełnione odpowiednimi rysunkami przedstawione w formie gazetki ściennej albo też „zeszytu wściekłości” po spięciu kartek zszywaczem.

Alfabet przezwisk

Obelgi czy wyzwiska nie są mile słyszanymi wyrazami. A przecież przeklinanie może być niezwykle pomocne dzięki swojemu oczyszczającemu atmosferę działaniu. Z tego powodu w trakcie tego ćwiczenia wolno wymyślać, ile tylko dusza zapragnie.

Każde dziecko wypisuje litery alfabetu – jedna pod drugą – na kartce papieru (x i y odrzucamy), a następnie szuka możliwie jak najwięcej przezwisk, zaczynających się od poszczególnych liter. Dopuszczalne powinny być również słowa tabu. Na przykład:

  • A alfons, agregat
  • B baran, beksa, bałwan
  • C cieć, cham, cholera
  • D dureń, dupek, darmozjad, drań, debil
  • E eunuch
  • F frajer, fircyk, fajfus, fajtłapa
  • G głupek, gnojek, głupia gęś, goguś, gibon
  • H hiena, histeryk
  • I idiota, imbecyl
  • J jełop, jędza
  • K kretyn, kanalia, kujon
  • L lizus, laluś
  • Ł łobuz, łajdak
  • M maminysynek, mięczak, małpa, małpiszon, muł
  • N neandertalczyk, niedojda
  • O osioł, odmieniec, odszczepieniec
  • P pacan, palant, pajac, półgłówek, pomiot
  • R ropucha, raszpla
  • S szantrapa, szajbus, szmata, szelma
  • T tuman, tępak
  • U ulicznica, umuł
  • W wiedźma, wymoczek, walnięty
  • Z zbir, zezol, zgred.

Naturalnie, również cała grupa może wspólnymi siłami ułożyć podobny alfabet.

Podsumowanie zabawy:

  • Czy wszyscy wiedzą co właściwie oznaczają te przezwiska?
  • Które z nich są najbardziej dotkliwe? Dlaczego?
  • Jak możemy się bronić gdy ktoś nas przezywa?
  • Jak reagować na przezwiska?
  • Czy zawsze warto reagować na przezwiska?(Portmann, 2008).

źródło: R. Portmann, Gry i zabawy przeciwko agresji, JEDNOŚĆ, Kielce 2008