autyzm.life

Czarno-białe myślenie powszechne wśród osób z autyzmem i zespołem Aspergera ma wpływ także na postrzeganie emocji, a wiele dzieci nie rozumie, że uczucia mogą być silniejsze lub słabsze

„Ucząc dziecko nazywać i rozpoznawać emocje oraz na nie reagować, pomagaj mu także zrozumieć, że czasami bywają one bardziej, a czasami mniej intensywne. Nauczenie się właściwej oceny nasilenia własnych uczuć może się okazać bardzo trudne.

Pomóż dziecku zmienić tendencję do myślenia w kategoriach czarne-białe (smutny albo nie smutny; wesoły albo niewesoły), korzystając z poniższych strategii:

• Stwórz konkretną skalę do oznaczania poziomów emocji. Przykładem takiej skali jest skala pięciostopniowa opracowana przez Kari Dun Burton i Mitzi Curtis (ang. The Incredible 5-Point Scalae). Innym pomysłem jest wykonanie termometru emocji, na którym można graficznie zaznaczyć temperaturę uczuć. Przykłady takich termometrów można znaleźć wpisując hasło emotion thermometer w wyszukiwarkę Google.
• Ustal słowa opisujące każdy poziom emocji. Na trzystopniowej skali dla najmłodszych dzieci mogą się znaleźć poziomy: trochę wesoły, średnio wesoły i bardzo wesoły. Na takiej samej skali wykorzystywanej do pracy ze starszym dzieckiem pojawiają się słowa zadowolony, wesoły i zachwycony.
• Analizujcie poziomy emocji, zaczynając od osobistych bezpośrednich doświadczeń dziecka. Jeśli nauczy się rozpoznawać różne poziomy własnych uczuć, będzie mogło zacząć obserwować emocje innych w sytuacjach życiowych, filmach, podczas rozmów i tym podobnych” (Notbohm, Zysk, 2016).

źródło: E. Notbohm, V. Zysk: 1001 porad dla rodziców i terapeutów…”, WUJ, Kraków 2016