Piątek, 05.02.2021
Szary dzień. Bez śniegu. 14: 25, piątek – chłopcy dalej przed ekranami komputerów – lekcje.
Nic nowego. Przetrwanie.
Przetrwaliśmy covid – nikt nie zauważył. Przyszedł – poszedł – przyniósł pokorę. Ale przetrwaliśmy.
Janusz w trybie praca, kręci się jak w kołowrotku. Mam wyrzuty.
Egzaminy zawodowe Piotrka (łącznie z poprawkami) – przetrwaliśmy. Ale wyniki dopiero w marcu. Przygotowania do matury raczej żadne. Czas się toczy. W szkole Piotrka samobójstwo. Chłopiec odebrał sobie życie. Lock down zbiera żniwo. Zmieniają się priorytety. Słabe oceny Staśka przestają przerażać. Tracą moc przy braku wszystkiego. Odpływał na lekcjach ale doprowadziliśmy go do pionu i do uczestnictwa w nudnym świecie cyber – edukacji, z którego chciał nam uciec. Od tygodnia wrócił basen. Dzisiaj frytkowy piątek. Przetrwamy.
Przetrwamy. Chodzimy na wędrówki. Za ptakami, za życiem, za oddechem. Umiarkowane wrażenia codzienności wyćwiczyły techniki przywoływania obrazów dobrych, słonecznych i pełnych nadziei. Niedługo wiosna. Niedługo już będzie po egzaminach. Niedługo się skończy. Ale jeszcze jeszcze… zmiany szkół… zmiany miejsc – wszystko przed nami, wszystko w statusie oczekiwania. Oczekiwanie jest męczące. Niepewność.
