Co mówić w odpowiedzi na próbę dręczenia

Co mówić w odpowiedzi na próbę dręczenia i w jaki sposób to powiedzieć?

Reakcja na próbę dręczenia składa się z trzech kroków:

Krok 1.

Krok 2. Powiem poprawnie jedno zdanie.

Wiedza na temat tego, co mówić i jak to zrobić, pomaga uczniowi panować nad sobą.

Co mówić?

Poniższa lista składa się z trzech zdań. Mogę wybrać jedno z nich. Postaram się wybrać takie, które jest według mnie najprawdziwsze i najłatwiejsze do wypowiedzenia. Należy je zapisać. To zdanie zapamiętam i będę starał się powiedzieć w odpowiedzi na próbę dręczenia.

„Rozumiem”.
„Wolałbym, żebyś przestał”.
Nie podoba mi się to, przestań”.

Mam wybór. Mogę wybrać jedno zdanie, zapisać je i zapamiętać. Kiedy powiem swoje zdanie, być może uczeń, który mnie dręczy, będzie mówił dalej. Tak się dzieje, gdy uczeń jest nieopanowany. Powiedziałem swoje zdanie. Skończyłem. Czas iść. Właściwą rzeczą jest odejść z miejsca, gdzie ktoś nas dręczy, nawet jeśli uczeń, który mnie dręczy, nadal mówi. W ten sposób nie popełniam błędu i panuję nad sobą.

Jak to powiedzieć?

Znam fakty, wiem co to dręczenie, mogę zachować spokój. Mam do powiedzenia jedno zdanie. Mówiąc to zdanie, postaram się:

utrzymać wszystkie części mego ciała przy sobie;
stać w pozycji wyprostowanej z uniesioną głową;
zachować bezpieczny dystans;
odejść po wypowiedzeniu tego zdania (Carol Gray, 2015).

Można dołączyć obrazki z dymkami (tak jak sugeruje C. Gray), jak w rozmowach komiksowych, np. co mówi dręczyciel i co odpowiada dziecko – czyli dręczony wpisuje „swoje zdanie” – w odpowiedzi na próbę dręczenia w odpowiednia chmurkę. Należy również wyjaśnić dokładnie co to jest dręczenie.

źródło: Carol Gray: „Nowe historyjki społeczne…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2015