Święta już pukają…

Reklamy

Święta już pukają do drzwi. Czas leci bardzo szybko, jakby z górki. Z wiekiem tak już musi być. Czeka mnie wiele wrażeń jednak spokój mnie nie opuszcza. Choinki jeszcze nie mam, ale to już norma.

Po prawie pięćdziesięciu latach pozbyłam się nerwowych znajomości i osób notorycznie psujących mi święta. Zauważyłam, że zyskałam spokój a nawet radość z nadchodzących świąt.

Niewątpliwie najważniejszym wydarzeniem w grudniu będą urodziny Piotrka – osiemnaste urodziny… Oczywiście nie dociera do mnie jego dorosłość… tak samo jak nie dociera do mnie moja starość. Ale myślę, że ta nieświadomość jest dobra. Dalej przekraczamy granice do których czas ma się nijak. Jest tylko zużytą taśmą przewijająca się w głowie. Podkreślam dobre wydarzenia, zapominam te złe – tak żeby wyregulować nastrój. Mam już wprawę.

Stasiek podobnie jak Piotrek ma problemy z historią. Poprawiliśmy dwie jedynki, zakuwając codziennie przez miesiąc… Dalej ślęczę nad lekcjami, ale tylko ze Staśkiem. Za to angielski zna na piątkę nawet bez zaglądania do książki.

Piotrek radzi sobie, ogarnia szkołę w swoim minimalistycznym stylu. Oblicza średnią i nie schodzi poniżej, ani nie wchodzi powyżej miernych. Ta oszczędność w wahaniach wymyka się czasami spod kontroli w postaci niespodziewanych szóstek z programowania, kto wie może coś nowego wykluwa w jego umyśle… Na urodziny pójdzie z paroma kumplami do knajpy, jak typowy nastolatek. Paru kumpli to już coś…