Scenariusz zajęć terapeutycznych w grupie przedszkolnej
GRUPA 6 – latki
Czas: 45 min
Temat: Niegrzeczny niedźwiadek – zabawy przeciw agresji.
CELE OGÓLNE:
• Kształtowanie umiejętności obrony swoich praw bez agresji,
• Rozwijanie umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach
• Budowanie poczucia własnej wartości, wyzwalanie pozytywnych uczuć.
CELE SZCZEGÓŁOWE:
• podaje wyjaśnienie terminu „agresja”,
• uzasadni w jaki sposób należy się zachować jeśli ktoś stosuje przemoc,
• nawiązuje serdeczny kontakt z innymi dziećmi.
Metody:
• czynne: metoda zadań stawianych dziecku,
• percepcyjne: obserwacja i pokazu,
• słowne: bajka terapeutyczna, rozmowa, objaśnienia.
Metody aktywizujące:
• metoda integracyjna
Formy: zespołowa, indywidualna
Materiały i środki dydaktyczne: małe karteczki, flamastry, arkusze papieru A 3, magnetofon, piłka, plastikowa butelka, bajka Cornelii Nitsch pt.: „Opowieść o Timie, który wszystkich wprawiał w przerażenie” .
Przebieg zajęć:
I Wstęp
1. Uśmiech radosny – zabawa integracyjna na podstawie Kinezjologii Radosnej
„Uśmiech radosny do Ciebie ślę,
Jeśli mnie widzisz uśmiechnij się”.
Dzieci stoją w kole, powtarzają rymowankę i podają między sobą piłkę. Gdy skończy się wierszyk, osoba u której zatrzyma się piłka rzuca ją do drugiej mówiąc np. Kasia do Ani. Następnie Ania trzyma piłkę, powtarza rymowankę razem z innymi dziećmi, a gdy wierszyk się skończy, rzuca ją dalej do wybranej osoby.
2. Krok po kroku – zabawa integracyjna
Uczestnicy stoją w kole, na środku leży kartka określająca środek koła. Nauczyciel zaprasza do środka osoby które np. mają niebieskie oczy, są dziś wesołe, mają dziś zły humor, mają młodszego brata itd. Jeśli opis pasuje do danego dziecka, wówczas robi ono jeden krok do środka koła, kto pierwszy stanie na kartce, ten wygrywa zabawę.
II Rozwinięcie
3. Dokończ zdanie – zabawa słowna
Na kolorowych kartkach, w ozdobnym pudełku, znajdują się niedokończone zdania np.:
• Gdy kolega mnie uderzy, wtedy czuję …
• Nie lubię, kiedy ktoś mnie bije, bo…
• Gdy ktoś mnie przezywa, wtedy mam ochotę …
• Lubię, gdy inni …
• Nie lubię gdy inni …
• Jest mi smutno gdy …
Zadanie polega na dokończeniu wylosowanych na kartkach zdań.
4. Symbole agresji
Dzieci siedzą przy stole. Przed każdym z nich leży duża kartka papieru i mazak. Każdy maluje jak przeżywa gniew, do czego można go porównać, potem rysunki omawiają chętne dzieci, a nauczyciel na końcu dopowiada o różnych sposobach przeżywania gniewu.
5. Niegrzeczny niedźwiadek – bajka terapeutyczna
Nauczyciel czyta bajkę Cornelii Nitsch pt.: „Opowieść o Timie, który wszystkich wprawiał w przerażenie” z książki „Bajki pomagają dzieciom. Opowieści, które uzdrawiają, pocieszają i dodają odwagi.”
Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat agresji.
• Co to znaczy, że ktoś zachowuje się agresywnie?
• Czy spotkaliście się z przemocą ze strony kolegów?
• Jak się wtedy czuliście i co zrobiliście?
• Dlaczego ludzie używają przemocy? (boją się, chcą zwrócić na siebie uwagę, bo ktoś bije ich w domu …)
III Zakończenie
6. Dziwne kroki – zabawa ruchowa przy muzyce
Dzieci poruszają się po sali zgodnie do podanego polecenia przez nauczycielkę:
– chodzimy bardzo wesoło,
– chodzimy tak, jakbyśmy byli bardzo smutni,
– idziemy z ciężkim workiem na plecach,
– idziemy przeskakując z kamienia na kamień,
– idziemy tak, jak lubimy chodzić.
Na pauzę w muzyce dzieci podchodzą do osoby najbliżej stojącej i mówią jej komplement.
7. Na zakończenie nauczyciel podsumowuje zajęcia (o czym mówiliśmy, co należy z nich zapamiętać). Ewaluacja – dzieci wspinają się na palcach i podnoszą ręce wysoko do góry jeśli zajęcia się im podobały, jeśli się nie podobały – przykucają, kładą dłonie na podłodze.
Opracowała: mgr Emilia Sorko Zespół Szkół nr 15 przy UDSK w BIAŁYMSTOKU
źródło: modm.edu.pl
Baw się z nami emocjami
Plan zajęć integracyjnych z elementami socjoterapii w przedszkolu, fragment
Cele:
- tworzenie bezpiecznej atmosfery poprzez zabawę,
-przestrzeganie zasad kontraktu grupowego - stworzenie okazji do odreagowania napięć emocjonalnych,
- budowanie pozytywnego obrazu siebie,
- zwiększenie poczucia własnej wartości,
- zaspokajanie potrzeby bycia ważnym,
- dostrzeganie potrzeb innych
- nabywanie umiejętności wyrażania uczuć,
- rozwijanie umiejętności udzielania informacji zwrotnych,
- uświadomienie sobie, że uczucia mogą się zmieniać,
- nabywanie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach życiowych
- ćwiczenie umiejętności radzenia sobie z napięciem,
- nabywanie umiejętności pokonywania lęku przed wystąpieniem publicznym,
- rozwijanie umiejętności swobodnego porozumiewania się , wyrażania swoich myśli, uczuć, potrzeb,
- rozwijanie sprawności i ekspresji ruchowej
- rozpoznawanie emocji u siebie i innych ( nazywanie emocji i uczuć),
-rozwijanie koncentracji uwagi, - rozwijanie logicznego myślenia,
- rozwijanie sprawności manualnej
- zgodne działanie w zespole i współdziałanie z innymi w zabawach i sytuacjach zadaniowych,
- rozbudzanie gotowości do swobodnego wypowiadania się i formułowania dłuższych wypowiedzi o ważnych sprawach,
- odczuwanie i okazywanie radości z wykonywanego zadania
Przezwyciężamy i panujemy nad złością
- „Witam was” – śpiewane powitanie, zabawa w kole z wykorzystaniem podkładu muzycznego CD
- „Kodeks złości”– za pomocą metody burzy mózgów, dzieci wymyślają jak najwięcej pomysłów na to w jaki sposób można okazać złość, jak ją odreagować, np. wziąć poduszkę i uderzać w nią pięścią, wyjść do innego pomieszczenia i pokrzyczeć, policzyć na palcach do 5-10, porozmawiać z mamą/panią, pobiegać sobie, by złość wybiegać itp. Prowadzący zapisuje pomysły na arkuszu papieru, można przedstawić je w formie piktogramów. W kodeksie ustalamy również czego nie wolno robić
- „Lubię w tobie” – zabawę w kole rozpoczyna prowadzący. Prowadzący przekazuje serduszko (poduszkę) dla dziecka siedzącego po prawej stronie i mówi jedno pozytywne zdanie, np: „Lubię Kasię, za to że jest miła…, (grzeczna, koleżeńska, sprytna, sprawiedliwa, prawdomówna, spokojna, wesoła, uśmiechnięta itp.), dziecko które otrzymało serce mówi podobne zdanie do kolejnej osoby siedzącej po jego prawej stronie.
–„Mowa ciała”– prowadzący pokazuje lub mówi dziecku na ucho jakiś stan emocjonalny (wystraszony, obrażony, wściekły, delikatny, wesoły, smutny itp.), który musi pokazać. Po każdej demonstracji dzieci próbują odgadnąć, jakie uczucie miało zostać wyrażone. W podsumowaniu tej zabawy pytamy po czym można zidentyfikować różne stany emocjonalne, jakie uczucia są łatwiejsze do pokazania? Jakie wyrażane są w podobny sposób trzeba uważać by ich nie pomylić? - „Pudełko złości”– wspólnie z dziećmi tworzymy pudełko złości, ozdabiamy je kolorowym papierem, rysujemy wspólnie różne wzorki, kwiatki itp. Umieszczamy w nim kartki gazet. Gdy jakieś dziecko jest zdenerwowane, rozzłoszczone, zbliża się do pudełka złości, zabiera leżącą w nim gazetę i drze ją na małe kawałki tak długo aż całkowicie opuści go napięcie, wtedy – decyduje się na wyrzucenie „podartej
złości do kosza”. - „Lalka złości”– praca plastyczna, wykonywana przy muzyce klasycznej. Każde dziecko otrzymuje rolkę po ręczniku papierowym, kolorowy papier, bibułę, materiał, klej i wykonuje swoją lalkę złości. Dzieci Rysują lalce oczy, usta, nos i włosy (może też je zrobić
z wełny). Dzięki lalkom będą mogły łatwiej wyrazić swoje uczucia i nastroje, swoje obawy i negatywne emocje a dzięki temu pracować nad ich przezwyciężaniem. Lalce dzieci każą zrobić i powiedzieć takie rzeczy, do których same nigdy by się nie przyznały – dajemy dzieciom chwilę czasu, by opowiedziały swojej lalce, kiedy i kto ostatnio ich zdenerwował i jak tę sprawę rozwiązali. Chętne dzieci w rundce głośno dzielą się swoimi refleksjami. Podkreślamy szczególnie te sposoby rozwiązań, w których nie było agresji. Jeśli u kogoś się ona pojawiła wspólnie szukamy rozwiązań jak można w przyszłości załatwić ją inaczej. - „Raz, dwa, trzy Baba Jaga patrzy”– zabawa ruchowa. Jedno dziecko stoi przy ścianie tyłem do grupy. Pozostali uczestnicy zabawy starają się po cichu do niego zakraść. Co pewien czas dziecko stojące tyłem do grupy woła: „Raz, dwa, trzy Baba Jaga patrzy”. Jeśli zauważy, ze ktoś się rusza, przyłapana osoba wraca na linię startu. Babę Jagę zmienia ta osoba, która jako pierwsza ją dotknie.
–„Podróż do krainy spokoju”– opowiadanie, w trakcie którego dz. wykonują określone ruchy (powtarzają za prowadzącym lub też mogą wymyślać swoje). „Udajemy się dziś w podróż do tajemniczego kraju. Jedziemy długo pociągiem. Wreszcie pociąg zatrzymuje się, dotarliśmy do Krainy Radości. Ludzie, którzy tu mieszkają, są zawsze radośni i uśmiechnięci. Cieszą się już od rana, jak tylko wstaną. Przeciągają się z zadowoleniem, witają się z nami z uśmiechem, podskakują do góry z radości, obejmują nas i tańczą z nami dwójkami, trójkami, w dużym kole, żadne dziecko nie jest samo…Niestety, musimy jechać dalej. Wsiadamy do pociągu i jedziemy…nagle robi się ciemno. Pociąg staje – dotarliśmy do Krainy Wściekłości. Tu mieszkają ludzie, którzy czują się obrażeni i niesprawiedliwie traktowani. Są źli i zdenerwowani, tupią nogami, potrząsają głowami, ściskają dłonie w pięści i wołają: Nie lubię cię! Wreszcie nasza lokomotywa sapie i wzywa nas do pociągu. Nabieramy dużo powietrza do płuc…i wypuszczamy powietrze, jeszcze raz nabieramy powietrza… i wypuszczamy. Uspokajamy się. Wsiadamy do pociągu i jedziemy dalej…Pociąg zatrzymuje się na końcowej stacji – jesteśmy w Krainie Spokoju. Wszyscy ludzie uśmiechają się, poruszają się spokojnie i ostrożnie, delikatnie głaskają się nawzajem, prowadzą się za ręce, siadają spokojnie obok siebie. Jest cicho…”. - „Uciekaj myszko”– zabawa ruchowa w kole ze śpiewem.(CD)
- „Słaby i silny” – zabawa prowadzona techniką relaksacyjną wg Jakobsona w wersji B. Kaji. Przy muzyce relaksacyjnej (CD)
Dzieci znajdują się w pozycji leżącej z rękami umieszczonymi wzdłuż tułowia i mają zamknięte oczy. Ćwiczenia obejmują kolejno wszystkie części ciała: ręce, nogi, tułów, głowę. Dzieci słuchają uważnie prowadzącego i wykonują wszystko zgodnie z poleceniem. W tle słychać muzykę relaksacyjną. I.. Zegnij prawe ramię tak, by naprężyć biceps. Jesteś silny, bardzo silny, naprężaj go mocno. Czujesz jak bardzo napięte są twoje mięśnie?… A teraz jesteś słaby, rozluźnij napięte mięśnie, połóż z powrotem rękę na dywanie. Teraz wyraźnie czujesz jak rozluźniły się twoje mięśnie. II. Zegnij lewe ramię tak, by naprężyć biceps. Jesteś silny, bardzo silny, naprężaj go mocno. Czujesz jak bardzo napięte są twoje mięśni? … A teraz jesteś słaby, rozluźnij napięte mięśnie, połóż z powrotem rękę na dywanie. Teraz wyraźnie czujesz jak rozluźniły się twoje mięśnie. III. Naciśnij jak możesz najsilniej, pięść prawej ręki – jesteś silny twoje mięśnie są napięte. A teraz rozluźnij mięśnie, jesteś znowu słaby , czujesz ulgę , mięśnie rozluźniły się. IV. Naciśnij jak możesz najsilniej, pięść lewej ręki – jesteś silny twoje mięśnie są napięte. A teraz rozluźnij mięśnie, jesteś znowu słaby , czujesz ulgę , mięśnie rozluźniły się. V. A teraz silna i słaba będzie twoja prawa noga. Zegnij nogę tak mocno, jak tylko potrafisz, poczuj jak napięte są twoje mięśnie, a teraz jesteś znowu słaby , twoje mięśnie rozluźniły się , noga się wyprostowała i leży swobodnie na dywanie. VI. A teraz silna i słaba będzie twoja lewa noga. Zegnij ją tak mocno, jak tylko potrafisz, poczuj jak napięte są twoje mięśnie- jesteś znowu słaby , twoje mięśnie rozluźniły się , noga leży swobodnie wyprostowana na dywanie. VII. A teraz zobaczymy , czy masz tyle siły, by napełnić powietrzem swój brzuszek. Wciągnij mocno powietrze w płuca i napnij brzuszek jak balon, mocno, a teraz wypuść powietrze, rozluźnij mięśnie, czujesz ulgę. VIII. Naciśnij mocno głowę na poduszkę (podłogę), na której leżysz, głowa jest bardzo silna, naciskasz mocno, a teraz rozluźnij mięśnie, głowa już nie naciska na poduszkę, odpoczywa, czujesz ulgę. IX. Jesteś niezadowolony i groźny, ktoś zniszczył twoją budowlę z klocków. Marszczysz mocno czoło, jeszcze mocniej, a teraz rozluźnij mięśnie, niech odpoczną, czoło już jest gładkie. X. Swoje oczy też możesz mocniej i słabiej zaciskać powiekami. Spróbuj teraz zacisnąć mocno powieki, jeszcze mocniej, a teraz rozluźnij je, odpocznij. XI. A teraz zaciśnij mocno szczęki, zęby dotykają zębów. I górna i dolna szczęka jest silna, zęby mocno naciskają na siebie. A teraz rozluźnij szczęki, czujesz ulgę. XII. Ułóż wargi tak jakbyś chciał powiedzieć „ och”( lub zrób ryjek u małej świnki) i napnij mocno mięśnie ust, a teraz rozluźnij mięśnie. XIII. Usiądź swobodnie na dywanie - „Dla kogo jest puste miejsce…”– Zabawę rozpoczyna prowadzący słowami: miejsce po mojej prawej stronie jest puste, przyjdzie do mnie ( imię dziecka…. wesoły jak nakręcony bączek…, szczęśliwy jak pajacyk…, zadowolony jak motylek na łące…) Kolejne zdanie tworzy dziecko, po którego prawej stronie jest puste miejsce i zaprasza kolejne dziecko.
- „Rundka kończąca każde spotkanie” – Prowadzący podaje początek zdania, a każdy kończy je zgodnie ze swoimi doświadczeniami Złości mnie, że…”, „Cieszę się, kiedy….
- „Iskierka przyjaźni”– pożegnanie w kręgu , prowadzący rozpoczyna i puszcza w krąg uścisk dłoni.
Opracowała:
Joanna Wojciechowicz
#arkusz #asd #Asperger #autyzm #czytanie #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #mindfulness #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #premium #program #przedszkole #psychologia #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #tematyczne #terapia #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia
autyzm.life i neuroróżnorodni 