Interpretacja ruchowa, czyli metoda dynamicznych obrazów w szkole EPR
System EPR powstał dla dzieci i dzieciom jest dedykowany, został określony jako jednoczesny proces kształcenia i diagnozowania rozwoju. Jego podstawy naukowe zostały zbudowane na dorobku naukowo-badawczym myślicieli z zupełnie innych epok, który w sensie znaczeniowym jest spójny.
Oto wyodrębnione przez prof. Ryszarda Więckowskiego naturalne strategie uczenia się dzieci, które w uproszczeniu można nazwać naśladownictwem, szukaniem wyjaśnień, zachowaniem innowacyjnym, są potrzebne do realizacji w praktyce założeń wartościowego życia, czyli zasad Leonarda da Vinci.
Każda metoda systemu Edukacja przez ruch odnosi się do jego głównych założeń. Nauczyciel, prowadząc zajęcia poświęcone czytaniu, używając do tego metody dynamicznych obrazów, pracuje, opierając się na trzech naturalnych strategiach uczenia się dziecka: percepcyjno-odtwórczej, percepcyjno-wyjaśniającej i percepcyjno-innowacyjnej1, odkrytych i zdefiniowanych przez prof. Ryszarda Więckowskiego. Strategie te w dużym uproszczeniu można nazwać kolejno:
- naśladownictwem, np. dzieci, słuchając czytania sympatycznych opowiadań o klaunie zwanym Pim-pam, naśladują czynności klauna, które na podstawie tekstu pokazuje nauczyciel;
- szukaniem wyjaśnień, np. dzieci, słuchając czytania opowiadania o klaunie, poznają kotka o imieniu Kłębuszek, ale z uwagi na małe jeszcze doświadczenia nie rozumieją pojęcia kłębuszek, nauczyciel wyjaśnia dzieciom znaczenie wyrazu, pokazując kłębuszek wełny;
- zachowaniem innowacyjnym, np. dzieci, słuchając opowiadania o problemach klauna Pim-pama, ilustrują samodzielnie stany emocjonalne klauna adekwatne do przedstawianego problemu, korzystając z własnych pomysłów i wyrażania indywidualnej, niepowtarzalnej ekspresji.
Nie będę ukrywać, iż praktyczne tworzenie systemu EPR oparłam na dwóch najistotniejszych autorytetach w moim życiu. Pierwszy – prof. Ryszard Więckowski – swoją pracą naukową wzmocnił teoretyczny fundament systemu Edukacja przez ruch, drugi – Leonardo da Vinci – swą postawą ustawicznego uczenia się i ponadczasowymi zasadami życia uzasadnił sensowność stosowania technik i metod systemu EPR w praktyce. W rzeczywistości to, w jaki sposób myślał 500 lat temu geniusz wszech czasów o własnym rozwoju, jest opowieścią o tym, co robią dzieci i nauczyciele pracujący systemem EPR współcześnie. Leonardo da Vinci wskazywał, iż proces uczenia się człowieka dotyczy obserwacji i naśladownictwa, permanentnego szukania wyjaśnień na stawiane pytania: „kiedy?”, „kto?”, „co?”, „jak?”, „gdzie?”, „dlaczego?” oraz twórczego rozwiązywania problemów. Uważał także, że aby się uczyć, należy naśladować dzieci. Dzieci bowiem ze swej natury są głodne wiedzy, a podejmowane przez nie aktywności dnia codziennego są ukierunkowane na jej zdobywanie. Posiadają zatem „nienasyconą ciekawość życia i nieugaszone pragnienie ciągłej nauki”2.
Zarówno prof. Ryszard Więckowski, jak i Leonardo da Vinci, badając proces rozwoju, sformułowali wnioski bardzo spójne, które w systemie EPR stanowią główne paradygmaty edukacyjne. Trzy paradygmaty – strategie uczenia, które prof. Ryszard Więckowski określił jako naturalne mechanizmy rozwoju dzieci, Leonardo da Vinci traktował jako sposoby na edukację ustawiczną każdej osoby dorosłej z podpowiedzią, aby w uczeniu się podpatrywać dzieci.
OD OGÓŁU DO SZCZEGÓŁU
#arkusz #asd #Asperger #autyzm #czytanie #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #mindfulness #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #premium #program #przedszkole #psychologia #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #tematyczne #terapia #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia
autyzm.life i neuroróżnorodni 