Celem tego etapu jest pomaganie dziecku z ASD w przejęciu inicjatywy we wspólnym rozwiązywaniu problemów.
Na przykład dziecko bawi się jakąś figurką. Jeśli odłoży ją na chwilę na podłogę, aby wyjrzeć przez okno, możesz zabrać figurkę i postawić ją na półce. Kiedy dziecko się odwróci i zacznie szukać swojej zabawki, możesz zapytać: „Gdzie się podziała twoja figurka?” i wyglądać na zaskoczonego. Dziecko być może popatrzy na ciebie, a potem porozgląda się przez chwilę po pokoju za zabawką i jeśli jej nie znajdzie, możesz powiedzieć: Hm, wydaje mi się, że Pan Zabawka uciekł na półkę! i wskazać figurkę. Kiedy dziecko zobaczy figurkę, a być może zacznie się też kierować w stronę półki, możesz wyciągnąć do niego ramiona i zapytać: Jak ją znajdziemy?. Trzydzieści cykli komunikacyjnych później dziecko prawdopodobnie zdąży już zaprowadzić cię do krzesła, które możecie razem przesunąć i na które ono może się wdrapać, albo wspiąć się na twoje ramiona, żeby po nią sięgnąć. Im łatwiej dziecko się denerwuje, tym łatwiejsze powinno być wyzwanie, które mu stawiasz, na przykład kładąc figurkę na najniższej półce, gdzie dziecko może samo sięgnąć (być może stając na niskim stołeczku).
#arkusz #asd #Asperger #autyzm #czytanie #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #mindfulness #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #premium #program #przedszkole #psychologia #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #tematyczne #terapia #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia
autyzm.life i neuroróżnorodni 