Celowe ignorowanie to strategia radzenia sobie z trudnym zachowaniem autystycznego ucznia
Steve Brown, specjalista, praktyk pozytywnych interwencji behawioralnych, proponuje kolejne rozwiązania dla nauczycieli:
„Wspominałem wcześniej, że stosując strategie deeskalacji, nieraz wyglądam jakbym nic nie robił. Deeskalacja nie jest na pokaz, to subtelne oddziaływanie. Dobrym tego przykładem jest celowe ignorowanie. To prosta metoda polegająca na niezwracaniu uwagi na dziecko i jego zachowanie (pod warunkiem, że to bezpieczne). Dzięki temu podopieczny wyczuwa lub widzi, że opiekun nie pozwala się sabotować i nie daje się wciągnąć w próbę sił. Unika konfrontacji, do której dąży dziecko. Ponadto ignorując je, dostarczamy mu dodatkowych bodźców, które mogłoby je pobudzić, a to właśnie pobudzenie podtrzymuje niepożądane zachowanie. Strategia ta pozwala dorosłemu ukryć niezadowolenie i dezaprobatę, a co ważniejsze, powstrzymuje go od wypowiedzenia słów, których mógłby później żałować lub które sprowokowałyby dziecko do agresji.
