Charakterystyka ucznia z zespołem Aspergera

Każde dziecko jest inne. Dzieci z zespołem Aspergera w tej kwestii nie są wyjątkami. Każdy nastolatek, maluch czy dorosły człowiek z ZA dźwiga ze sobą inny potencjał oraz inny „zestaw” zaburzeń. Niektórzy uczą się w szkołach ogólnodostępnych – inni z trudem wytrzymują nawet w szkołach specjalnych czy integracyjnych. Zarówno słabe jak i mocne strony ucznia są odrębne i różnią się nasileniem „objawów”. Jednak, można spróbować przedstawić ogólną charakterystykę dziecka z ZA, jak robi to Joanna Święcicka, w celu nakreślenia sylwetki ucznia w spektrum autyzmu:

ma trudności w komunikowaniu się z innymi, z nawiązaniem i podtrzymaniem konwersacji;
nie lubi nawiązywać kontaktów z rówieśnikami i nie chce się z nimi bawić;
przejawia specyficzne zainteresowania i niebanalne zachowania;
jest niegrzeczny, czasami wręcz agresywny, uparty i lubi postawić na swoim;
nie przyswaja i nie przestrzega podstawowych norm społecznych, mimo wielokrotnego tłumaczenia ich;
jest nadmiernie nieśmiały i ma charakter samotnika;
nie przywiązuje wagi do własnego wyglądu;
pozbawiony jest poczucia humoru lub bawią go sytuacje niezrozumiałe dla innych;
nie interesują go problemy bliskich i nie przejawia empatii (nie widać po nim żeby się przejmował);
nie zwierza się, nie opowiada o sobie – jaki jest, co czuje, co lubi itp.;
nie cierpi rywalizacji na lekcjach wf-u, różnego rodzaju gier zespołowych, sztafet, wyścigów;
denerwują go różnego rodzaju rzeczy, osoby i sytuacje – nie rozumie ich;
w ogóle stworzyłby cały świat po swojemu i na swoich prawach;
czasami jest niezgrabny, niezdarny, sztywność wypowiedzi, zachowań itp.;
nie ma poczucia zagrożenia, odległości czy wysokości;
często zatyka uszy, kiedy koledzy za głośno rozmawiają, lub wręcz przysuwa ucho do głośnika w czasie akademii czy występów klasowych;
nie lubi niektórych, wydawałoby się oczywistych potraw – ich zapachu, koloru, wyglądu czy struktury/konsystencji;
nie chce być dotykany czy głaskany przez nauczycieli czy rówieśników (zaburzenia integracji sensorycznych), nie przepada za przebywaniem w tłumie;
po prostu jest zajęty sobą, swoimi zainteresowaniami, ocenia świat ze swojego punktu widzenia;
jest nadmiernie poważny lub dziecinny i generalnie zmienny uczuciowo;
jest wybitnie zdolny z jednego, dwóch przedmiotów, a pozostałe sprawiają mu ogromną trudność, potrzebuje pomocy i właściwego dostosowania potrzeb edukacyjnych, np. sprawdzianów czy odpowiedzi ustnych (autyzmwszkole.com/zakładka: DOSTOSOWANIE POTRZEB EDUKACYJNYCH);
mówi w specyficzny sposób, używając całych zwrotów z obejrzanego filmu/wypowiedzi ulubionego youtubera lub zasłyszanej rozmowy, barwa głosu również specyficzna (Święcicka, 2014).