autyzm.life

W tej zabawie dziecko uczy się współdziałania, ponieważ osoby po obu stronach lustra muszą się do siebie dopasować, a dodatkowo angażowany jest zmysł ruchu. Dzieci nabywają nowych umiejętności poprzez obserwowanie innych, zatem warto jest posiąść umiejętność naśladowania ruchu drugiej osoby, a potem tą umiejętność wzmacniać

#autyzm#asd#zaiinne#ipet#rewalidacja#zajęcia#si

„Zacznij zabawę pytaniem: „Czy potrafisz zrobić to co ja?”.

Zamrugaj jednym okiem, potem drugim. Czy twoje dziecko potrafi mrugać oczami na przemian?

Zadawaj kolejne zadania:

1. Zrób zeza.
2. Dotknij nosa językiem.
3. Unieś jedną brew.
4. Unieś drugą brew.
5. Poruszaj uszami.
6. Ułóż język w rurkę.
7. Prychnij jak koń.

Najlepiej jest zmieniać się rolami, bo możesz z zaskoczeniem odkryć, że dziecko potrafi zrobić takie miny, których ty sam nie wykonasz.

Jeśli chcesz więcej urozmaicenia, zaprezentuj różne emocje, które zmieniają wyraz twarzy:

1. Jak wygląda smutna twarz?
2. Jak wygląda twarz wyrażająca rozpacz albo żal?
3. Pokaż szczęście, a potem euforię.
4. Pokaż, jak gniew przechodzi we wściekłość.
5. Czy twarz sfrustrowana wygląda inaczej niż zmieszana?

Ta zabawa może trwać bez końca, bo możecie odgrywać nawet typy ludzi. Wypróbujcie pozy dramatyczne, śmieszne albo przerażające. Oto kilka przykładów:

• wyniosła królowa
• wredny potwór
• śmieszny clown
• szczęśliwy turysta
• zagubiony student
• gwiazda rock’n rolla

Zabawę można stosować wszędzie, gdzie akurat siedzicie, więc świetnie nadaje się na wypełnienie czasu oczekiwania na jedzenie w restauracji albo gdziekolwiek, gdzie musicie czekać i chcesz czymś zająć swoje dziecko” (Sher, 2018).

Zabawa grupowa  może przerodzić się w mały teatr dramatyczny, gdzie każde dziecko może odgrywać wybrane role a reszta dzieci może je naśladować. Wszystko zależy od wyobraźni opiekunów i zaangażowania dzieci…

źródło: B. Sher: „Codzienne Gry i Zabawy…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2018