W tej zabawie dziecko uczy się współdziałania, ponieważ osoby po obu stronach lustra muszą się do siebie dopasować, a dodatkowo angażowany jest zmysł ruchu. Dzieci nabywają nowych umiejętności poprzez obserwowanie innych, zatem warto jest posiąść umiejętność naśladowania ruchu drugiej osoby, a potem tą umiejętność wzmacniać
#autyzm#asd#zaiinne#ipet#rewalidacja#zajęcia#si
„Zacznij zabawę pytaniem: „Czy potrafisz zrobić to co ja?”.
Zamrugaj jednym okiem, potem drugim. Czy twoje dziecko potrafi mrugać oczami na przemian?
Zadawaj kolejne zadania:
- Zrób zeza.
- Dotknij nosa językiem.
- Unieś jedną brew.
- Unieś drugą brew.
- Poruszaj uszami.
- Ułóż język w rurkę.
- Prychnij jak koń.
Najlepiej jest zmieniać się rolami, bo możesz z zaskoczeniem odkryć, że dziecko potrafi zrobić takie miny, których ty sam nie wykonasz.
Jeśli chcesz więcej urozmaicenia, zaprezentuj różne emocje, które zmieniają wyraz twarzy:
- Jak wygląda smutna twarz?
- Jak wygląda twarz wyrażająca rozpacz albo żal?
- Pokaż szczęście, a potem euforię.
- Pokaż, jak gniew przechodzi we wściekłość.
- Czy twarz sfrustrowana wygląda inaczej niż zmieszana?
Ta zabawa może trwać bez końca, bo możecie odgrywać nawet typy ludzi. Wypróbujcie pozy dramatyczne, śmieszne albo przerażające. Oto kilka przykładów:
- wyniosła królowa
- wredny potwór
- śmieszny clown
- szczęśliwy turysta
- zagubiony student
- gwiazda rock’n rolla
Zabawę można stosować wszędzie, gdzie akurat siedzicie, więc świetnie nadaje się na wypełnienie czasu oczekiwania na jedzenie w restauracji albo gdziekolwiek, gdzie musicie czekać i chcesz czymś zająć swoje dziecko” (Sher, 2018).
Zabawa grupowa może przerodzić się w mały teatr dramatyczny, gdzie każde dziecko może odgrywać wybrane role a reszta dzieci może je naśladować. Wszystko zależy od wyobraźni opiekunów i zaangażowania dzieci…
źródło: B. Sher: „Codzienne Gry i Zabawy…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2018
