Komunikacja nie jest łatwa – historyjka społeczna

Wiele autystycznych dzieci nie komunikuje się automatycznie, gdy przebywa w towarzystwie innych osób. Mogą nie wiedzieć, co powiedzieć, kiedy jest ich kolej, by coś powiedzieć albo przestać mówić. Mogą mieć trudności w zrozumieniu grupy ludzi, kiedy wszyscy mówią w tym samym czasie. Niektóre dzieci preferują spędzanie czasu w samotności, a nie wśród innych ludzi. Niekiedy chcą rozmawiać z inną osobą, która ma takie same zainteresowania.

Podkreślę zdania, które mówią prawdę o mnie.

Zazwyczaj lubię słuchać, jak ludzie mówią.
Zwykle nie lubię słuchać, jak ludzie mówią.
Nie mam nic do powiedzenia większości ludzi.
Trudno mi zrozumieć, kiedy mam mówić.
Po prostu wydaje mi się, że nie umiem znaleźć słów, które mógłbym wypowiedzieć.
Zwykle brakuje mi słów, które by odzwierciedlały moje myśli.
Wolałbym komunikować się tylko z jedna osobą naraz.
Lubię rozmawiać z ludźmi i słuchać ich.
Czasami rozmawianie z innymi dziećmi jest stresujące lub wprawia mnie w zakłopotanie. To nie zawsze jest przyjemne.
Czasem rozmowa z innymi sprawia mi przyjemność.
Od czasu do czasu rozczarowuję się, kiedy staram się porozmawiać z innymi.
Zdarza się, że ludzie mnie nie rozumieją.
Nie rozumiem, dlaczego ludzie mówią: …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Inne ………………………………………………………………………………………………………………………

źródło: C. Faherty: „Autyzm…. Co to dla mnie znaczy?…”, WUJ, Kraków 2016