Kontakt z autystyczną osobą bywa trudny. Dzieci z ASD zwykle nie nabywają automatycznie umiejętności społecznych. Dlatego to, co mówimy niekoniecznie jest odbierane jako zrozumiały komunikat mający zainicjować działanie. Ellen Notbohm i Veronica Zysk proponują schemat dla nauczycieli i opiekunów do wykorzystania na zajęciach szkolnych lub terapeutycznych:”
Schemat:
- Zbliż się fizycznie do poziomu ucznia. Podejdź do dziecka, usiądź, pochyl się lub kucnij, aby twoja twarz znalazła się na wysokości oczu.
- Zwróć na siebie uwagę. Przybliż się fizycznie, jeśli dziecko to toleruje. Ustaw się w polu widzenia dziecka, nawet jeśli to oznacza przesunięcie twojego lub jego krzesła. Obserwuj ucznia i pilnuj, by był skupiony na tobie – to nie musi oznaczać utrzymywania kontaktu wzrokowego. Bądź energiczny. Używaj pomocy wizualnych.
- Daj dziecku sygnał, że to co za chwilę nastąpi, jest warte jego uwagi. Możesz to zrobić za pomocą prostej werbalnej lub wizualnej wskazówki – dotknij ramienia dziecka, wypowiedz jego imię albo wstępne słowo lub określoną formułę, na przykład „słuchaj”, „patrz”, „spójrz na mnie”.
- Używaj znaczących gestów i języka ciała. Unikaj przypadkowego gestykulowania rękami, kiedy mówisz; wykonuj gesty i ruchy ciała powoli, stosując je jednoznacznie, aby dziecko miało czas na ich skojarzenie ze znaczeniem” (Notbohm, Zysk, 2016).
źródło: E. Notbohm, V. Zysk: „1001 porad dla rodziców i terapeutów dzieci z autyzmem i zespołem Aspergera”, WUJ, Kraków 2016
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie...
