Rozmowy komiksowe – technika

Aby wyjaśnić istnienie różnych perspektyw lub poprawić błędy czy założenia, można wspomóc się opracowanymi przez Carol Gray rozmowami komiksowymi

Za ich pomocą można pokazać „myśli, przekonania, wiedzę i intencje wszystkich uczestników konkretnej sytuacji. Technika ta polega na tym, że zdarzenie lub sekwencję zdarzeń rysujemy w formie kadrów ze schematycznymi postaciami reprezentującymi wszystkich uczestników zdarzenia oraz dymkami, w których zapisujemy ich słowa i myśli. Dziecko i terapeuta używają kilku pisaków, a poszczególne kolory reprezentują różne emocje. Wypełniając dymki (słowne lub myślowe), dziecko poprzez wybór pisaka określonego koloru pokazuje, jak rozumie zamierzoną lub przekazaną emocję. W ten sposób można ustalić, jak interpretowało ono zdarzenia i jak uzasadniło własną reakcję. Technika ta pomaga też dziecku określić i skorygować swoje błędne spostrzeżenia oraz stwierdzić w jaki sposób inne rekcje mogłyby wpłynąć na myśli i uczucia uczestników zdarzeń.

Rozmowy komiksowe pozwalają również dziecku przeanalizować i zrozumieć szereg informacji i znaczeń, które są naturalną częścią rozmowy i interakcji. Zauważyłem, iż dzieci z zespołem Aspergera często przyjmują, że inni ludzie myślą dokładnie tak samo jak one albo że myślą dokładnie (i tylko) to, co mówią. Dzięki rozmowom komiksowym można im więc pokazać, że każdy człowiek może mieć inne myśli, uczucia i opinie na temat tego, co należy myśleć i zrobić w danej sytuacji. Technika ta umożliwia też przewidywanie, co dana osoba zrobi lub pomyśli w odpowiedzi na wiele różnych reakcji zbadanych wcześniej przez klienta i terapeutę. Klient może wówczas zadecydować, co pomyśleć, powiedzieć lub zrobić, żeby osiągnąć jak najlepszy wynik dla wszystkich zainteresowanych stron” (Attwood, 2013).

źródło: Tony Attwood: „Zespół Aspergera…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2013