Radość – Kto jest w pudle? – zabawa grupowa

Zabawy wywołują pozytywne emocje jeśli sprawiają radość wszystkim dzieciom. Jeżeli szukasz zabawy grupowej, którą zainteresują się wszystkie dzieci, wystarczy, że przyniesiesz im duże kartonowe pudło. Ukrywanie się i zapraszanie gości do swojej kryjówki może okazać się najlepszą aktywnością w tym tygodniu!

#autyzmipokrewne#pozytywnemocje#imiona#integracja

Cele

Integracja z rówieśnikami.
Świadomość istnienia innych osób.
Przynależność do grupy.
Poznawanie imion koleżanek i kolegów.
Kształtowanie pojęcia stałości przedmiotu.
Radość z nowego doświadczenia.

Materiały

Duże kartonowe pudło, np. po pralce.

Przebieg zabawy

Postaw pudło w widocznym miejscu i zachęć dzieci, żeby przyszły je obejrzeć.
Kiedy dzieci obejrzą pudło, wsadź jedno z nich do środka. Niech ukucnie, żeby można było zamknąc klapy. Pozostali zbierają się wokół pudła i mówią:
– Kto jest w pudle?
– Puk, puk, puk.
– Nie widać rąk. Nie widać nóg.

Na hasło: „Puk, puk, puk” dzieci stukają w pudło. W końcu klapy się otwierają, a dziecko siedzące w pudle wstaje, pokazując się wszystkim. Wtedy dzieci wołają To Wojtek!

Odmiany

Niech do pudła wejdzie więcej niż jedno dziecko.
Zamiast wkładać dzieci do pudła od góry, wytnij drzwi w jednej ze ścian. Bawcie się w ten sam sposób.
Potrząsajcie pudłem, kiedy dziecko jest w środku. To zapewni mu dodatkową stymulację.
Wytnij w pudle otwory, żeby dziecko mogło przez nie wyglądać lub wystawiać ręce.

Czego dziecko się uczy

Zabawa ma na celu uświadomienie dziecku, że na sali są jego koleżanki i koledzy, a każdy z nich ma swoje imię.
W czasie zabawy dzieci uczą się słuchać sygnałów werbalnych i reagować na nie (wyskakują po usłyszeniu pytania: Kto jest w pudle? i stukają w nie na hasło: Puk, puk, puk.).
Zabawa z pudłem umożliwia im eksperymentowanie z nieznaną dotąd zamkniętą przestrzenią. W ten sposób uczą się radzić sobie z nowymi doświadczeniami.
W czasie zabawy dzieci uświadamiają sobie, że ludzie nie przestają istnieć, kiedy ich nie widać. Dzięki temu łatwiej będą znosić rozstania z rodzicami.
Ponieważ zabawa polega na chowaniu się na zmianę, dzieci uczą się czekać na swoją kolej. Dowiadują się również, że będa mieć więcej niż jedną kolejkę.
Dzieci wołają imię dziecka, które wyskakuje z pudła, i tym samym dają mu odczuć, że jest zauważane!

Modyfikacje

Jeżeli dziecko nie może doczekać się swojej kolejki, być może warto spróbować wkładać do pudła po dwoje dzieci naraz. Nam udało się włożyć aż czworo.
Jeżeli dzieci boją się wejść do środka, postaw pudło na jednym boku, żeby mogły zajrzeć do środka, zanim rozpoczniecie zabawę.
Zmodyfikuj zabawę, jeśli dziecko nie czuje się dobrze wewnątrz pudła. Na początku zamknij klapy tylko na chwilę. Otwierając je, powiedz: A kuku!. Być może dziecko kiedyś w ten sposób się bawiło i od razu poczuje się lepiej.
Wprowadź dłuższą wersję zabawy, kiedy zobaczysz, że dziecko jest już spokojne (Sher, 2014).

źródło: B. Sher, Gry i zabawy we wczesnej interwencji…, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2014