Drama (z gr. drao – działam, usiłuję) – metoda pomocnicza w nauczaniu różnych przedmiotów szkolnych lub samoistna metoda w kształtowaniu osobowości człowieka poprzez rozwijanie wyobraźni i wrażliwości.
Jest metodą uczenia aktywnej twórczości oraz doskonalenia umiejętności współpracy z innymi ludźmi oraz wielu innych umiejętności interpersonalnych, społecznych i obywatelskich. Drama może być również stosowana w profilaktyce, jak np. w projekcie „SUBST. Reorientacja”. Kiedy osiąga zamierzone cele społeczne mówimy o tzw. dramie stosowanej (ang. applied drama).
Zadaniem prowadzącego dramę jest zainicjowanie takiej sytuacji fikcyjnej, która pozwoli uczestnikom wchodzić w różne role. Dramę promuje w Polsce m.in. Stowarzyszenie Praktyków Dramy STOP-KLATKA
Drama wykorzystuje spontaniczną, właściwą naturze człowieka, ekspresję aktorską oraz skłonność do naśladownictwa i zabawy. Może być zarówno metodą samodzielną, wychowawczą, służącą rozwijaniu osobowości dzieci i młodzieży, jak i pomocniczą, dydaktyczną, wykorzystywaną w szkole na lekcjach języków obcych, historii, geografii i literatury, a także na zajęciach artystycznych, takich jak plastyka i muzyka, czy nawet w przedmiotach przyrodniczo-matematycznych. Uczestnicy dramy nie muszą mieć zdolności aktorskich, ale powinni głęboko się zaangażować i uwierzyć w fikcyjną sytuację, muszą wczuć się w postać, być, działać, a nie „grać”. Wejście w rolę związane jest z trzema poziomami znaczeniowymi faktów:
- osobistym (odwoływanie się do doświadczeń uczestników);
- wynikającym z fikcyjnego zdarzenia, z kontekstu sytuacyjnego;
- symbolicznym, uniwersalnym (wikipedia.pl).
