Przyjaźń to bliskie, serdeczne stosunki z kimś, oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możliwości liczenia na kogoś w każdej sytuacji.

Zaaranżowane spotkanie jest okazją do zacieśnienia więzi z rówieśnikiem i doskonalenia umiejętności, które pozwolą dziecku tworzyć trwałe przyjaźnie. Zorganizowanie udanego spotkania wymaga jednak sporo planowania.

Kiedy typowo rozwijający się rówieśnicy, czy rodzeństwo pomaga dziecku z ASD opanować nową umiejętność, mówimy o tutoringu rówieśniczym. Jest to oparta na dowodach naukowych metoda uczenia dzieci z autyzmem umiejętności współpracy i zabawy. Zanim zaczniesz planować wspólną zabawę z rówieśnikiem należy jednak zapoznać dziecko z różnymi zabawkami i działaniami, żeby zdobyło pewne doświadczenie w bawieniu się.

Tutoring w szkole

Tutoring jest metodą pracy zindywidualizowanej, polegającą na bezpośrednich spotkaniach tutora z uczniem. Wyróżniamy tutoring naukowy, rozwojowy, artystyczny. W dużym skrócie można powiedzieć, że pierwszy polega na pracy z uczniem w obszarze wiedzy, drugi na rozwoju osobistym ucznia,trzeci na rozwoju umiejętności artystycznych ucznia. W praktyce sfery te się przenikają – regularne, długotrwałe spotkania jeden na jeden ucznia i nauczyciela wywierają wpływ na osobowość ucznia nawet, jeśli cele spotkań były naukowe. Co więcej, zmianie podlega także relacja z nauczycielem, a nawet całą szkołą, w której tutoring jest praktykowany. Objęcie uczniów programem tutorskim wpływa pozytywnie na relacje i klimat szkoły.

Zastanów się, kogo zaprosisz. Jeśli masz taką możliwość, wybierz dziecko bardzo cierpliwe, uprzejme i gotowe słuchać poleceń dorosłych. Przygotuj również ulubione zabawki twojego dziecka, żeby były pod ręką i mogły zostać wykorzystane podczas wspólnej zabawy. Obserwuj jej przebieg i oferuj pomoc w razie potrzeby. Twoje dziecko może jej potrzebować, żeby zakomunikować rówieśnikowi, czego chce, bądź dostosować się do jego preferencji.

Konflikt Pokoleń

Młodsze dzieci mogą rozpocząć znajomość od zabawy równoległej, która polega na tym, że dzieci bawią się podobnymi zabawkami niezależnie od siebie i nie wchodzą w interakcje ale tolerują wzajemną obecność. Kiedy ta umiejętność zostanie opanowana, można przejść do zabawy asocjacyjnej. Polega ona na tym, że dzieci bawią się tymi samymi zabawkami, a interakcje między nimi ograniczają się jedynie do dawania i brania obiektów, które służą zabawie oraz dzielenia się tymi obiektami. Czuwaj nad tym procesem i podpowiadaj dzieciom jak wymieniać się zabawkami.

Starsze dzieci mogą pracować nad doskonaleniem umiejętności zabawy kooperacyjnej i zabawy z wykorzystaniem wyobraźni. Ćwiczcie inicjowanie zabawy, przyłączanie się do niej, wyrażanie myśli, odgrywanie ról oraz stosowanie się do reguł i pomysłów drugiej strony. Poproś gościa, żeby zwracał się bezpośrednio do twojego dziecka i podpowiadaj synowi lub córce kiedy ma reagować, jeśli nie robi tego samodzielnie.

Pierwsze spotkania nie powinny trwać zbyt długo, żeby mogły zakończyć się w dobrej atmosferze. Wzmacniaj pozytywne nastawienie do nowej przyjaźni ale daj swojemu dziecku szansę na to, żeby samo zaangażowało się w zabawę.

autor: Katie Cook

źródło: Rozwój Dziecka z Autyzmem … Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot 2022