Wszystkie dzieci pomiędzy pierwszym a trzecim rokiem życia miewają napady złego humoru, ponieważ chcą przetestować granice cierpliwości rodziców i ocenić stopień kontroli nad nimi.

Nie umieją używać słów do pełnego wyrażenia emocji i frustracji. Daj im narzędzie, które pozwoli na wyrażenia emocji, a nie będą mieć tak częstych napadów złego humoru.

Praca u podstaw

  • Naucz dziecko posługiwania się słowami, by mogło wyrazić swoje uczucia. Kiedy zaczyna się napad złego humoru, powiedz: „Nie rozumiem, czego chcesz, kiedy tak płaczesz. Weź kilka głębokich oddechów i po prostu mi powiedz”.
  • Gdy tylko to możliwe, zaangażuj dziecko w podejmowaniu decyzji, jeśli nie w kwestii „co robimy”, to chociaż „jak robimy”. Np. dziecko nie decyduje, czy wziąć kąpiel, ale wybiera, czy będzie to kąpiel z pianą i jakie zabawki ma ze sobą wziąć.
  • Uprzedzaj wcześniej dziecko o zmianie zajęć. Ponieważ dzieci nie maja poczucia czasu, mówienie: „Za pięć minut wychodzimy” może dla nich nic nie znaczyć. Zamiast tego spróbuj powiedzieć: „Wychodzimy, gdy skończy się piosenka”.

Uwaga:

Nigdy się nie poddawaj, jeśli dziecko ma napad złego humoru. Przetrzymywanie go nauczy je, że awanturowanie się nie prowadzi do uzyskania takich wyników, jakie by chciało osiągnąć.

Sztuczki podstawowe

  • Zastosuj sztukę odwracania uwagi. Zrób zabawna minę, udawaj że upadasz, tańcz w śmieszny sposób – rób wszystko, by odwrócić uwagę pociechy od jej nieszczęścia.
  • Jeśli masz ze sobą lalkę lub kukiełkę, mów do dziecka głosem zabawki. Czasem dla pociechy mówienie do „rówieśnika” i tłumaczenie mu, jak jest jej smutno, jest łatwiejsze i niesie ze sobą większe pocieszenie niż rozmowa z rodzicem.
  • Zmień scenerię. Rozmowa z dzieckiem w toalecie, za drzwiami sklepu lub w samochodzie zwykle je uspokaja.
  • Każ dziecku kilkanaście razy powoli zaczerpnąć powietrza. Jeśli naprawdę straciło nad sobą kontrolę, niech wydmuchuje powietrze do papierowej torby.
  • Spróbuj ignorować dziecko, chyba że zaczyna być naprawdę niegrzeczne (bije, kopie, rzuca przedmiotami lub krzyczy) […]

Jeśli dziecko stawia opór

Nie wymierzaj kary za napad złego humoru. Próbuj uczyć dziecko mówić, by umiało wyrazić jaśniej swoje potrzeby i emocje.

źródło: D. Borgenicht, J. Grace: „Jak przechytrzyć dziecko…”, Drukarnia GS, Poznań 2008