Słuchanie i odpowiadanie

Komunikacja zawiera w sobie dwie ważne rzeczy: mówienie i słuchanie. Kiedy jedna osoba mówi, druga słucha jej z należytą uwagą. Gdy ta przestaje mówić lub zadaje pytanie, wtedy druga zaczyna odpowiadać na pytanie – opowiadać uczestniczyć w rozmowie

#ASDipokrewne#historyjkaspołeczna#IPET#rewalidacja

Jeśli tylko jedna osoba mówi i nie może skończyć, wtedy dialog może zamienić się w monolog. Niestety długie monologi zwykle zaczynają nudzić słuchacza, który chciałby coś powiedzieć, a nie może.

Dlatego komunikacja nie polega tylko na mówieniu i pisaniu. W komunikacji ważne jest słuchanie ze zrozumieniem.

Komunikacja to słuchanie, odpowiadanie na pytania i opowiadanie zgodne z tematem rozmowy.

Kiedy nie rozumiem o czym opowiada druga osoba, powinienem/powinnam przerwać mówcy i poprosić o wyjaśnienie, np. mogę wtedy powiedzieć: Przepraszam, ale nie zrozumiałem/zrozumiałam ostatniego zdania, możesz powtórzyć lub Przepraszam, coś mnie rozprasza. Możesz mówić wolniej. Warto pamiętać aby ton twojego głosu był wtedy łagodny, nie rozkazujący. Starajmy się prosić spokojnie i nie podnosić głosu – wtedy proszenie jest prośbą a nie rozkazem, czyli brzmi taktownie i miło.

Dialog jest jak odbijanie piłeczki raz jedna osoba mówi, a druga słucha z uwagą, potem na odwrót: słuchający mówi, a rozmawiający milczy i słucha. Jeśli będziesz tylko mówił, rozmówca będzie szukał innej osoby do konwersacji – odbijanie piłeczki nie podziała jak należy. Każdy chce być mówcą, ale do prawidłowej komunikacji potrzebny jest słuchacz. Wyjątkiem są zajęcia w szkole, kiedy to nauczyciel mówi, omawia dany temat i to on wyznacza osobę której zadaje pytanie lub odpytuje z ostatniej lekcji. Potocznie mówi się np, że nauczyciel mnie spytał i dostałem trójkę. Ale w tym przypadku, chodziło o sprawdzenie wiadomości a nie o swobodną rozmowę.