Komunikacja nie polega tylko na mówieniu i pisaniu. Ważną jej częścią jest słuchanie (lub czytanie) tego, co zostało przekazane, i zastanawianie się nad tym.

Kiedy słucham, staram się zrozumieć, co zostało powiedziane. Jeśli nie rozumiem, mogę powiedzieć:

„Nie rozumiem, o co ci chodzi”.

„Czy mógłbyś jeszcze raz to wytłumaczyć?”

Kiedy już przemyślę, co dana osoba powiedziała, przychodzi moja kolej, by coś powiedzieć. Odpowiadanie zachodzi wtedy, kiedy mówię coś po tym, jak już się zastanowię, co powiedziała druga osoba.

Kiedy mój rodzic, nauczyciel lub przyjaciel i ja słuchamy siebie nawzajem i odpowiadajmy na swoje słowa, odbywamy rozmowę. Rozmowa toczy się wtedy, kiedy się coś mówi lub pisze.

Chciałbym/chciałabym porozmawiać o ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Dlaczego rozmowa może wprawiać w zakłopotanie?

Czasami rozmowy mogą wprawiać w zakłopotanie.

Podkreślę to, co mówi prawdę o mnie:

  • Rozmowy mogą wprawiać w zakłopotanie, ponieważ:
  • Mogę nie rozumieć, co ktoś mówi.
  • Próby utrzymania kontaktu wzrokowego, kiedy mówię i słucham, są trudne.
  • Nie wiem, kiedy jest moja kolej, żeby coś powiedzieć.
  • Wolałbym raczej myśleć o czymś innym.
  • Ludzie są nieprzewidywalni. Nigdy nie wiem, co powiedzą.
  • Potrzebuje więcej czasu, by myśleć i mówić.
  • Stymulacja zmysłowa jest zbyt silna (bodźce wzrokowe, dźwięki, odczucia itd.).
  • Nie zawsze zgadzam się z tym, co się mówi, mogę wpaść w złość.
  • Ktoś śmieje się z tego, co mówię, ale ja nie żartuję.
  • Ktoś może się ze mnie naśmiewać.
  • Nie rozumiem, dlaczego mam mówić.
  • Nie mam nic więcej do powiedzenia.
  • Trudno mi ubrać myśli w słowa.
  • Druga osoba mnie nie rozumie.
  • Jestem bardziej inteligentny niż wszyscy inni.
  • Nie wiem, z kim rozmawiać albo kto rozmawia ze mną.
  • Nie wiem, kiedy zacząć, a kiedy przestać mówić.
  • Nie uważam, że jestem wystarczająco inteligentny.
  • Drugiej osoby nie interesuje to, co mówię.
  • Temat rozmowy zmienia się zbyt szybko.
  • Inne ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

źródło: C. Faherty: „Autyzm… Co to dla mnie znaczy?…”, WUJ, Kraków 2016