Autyzm – plany edukacyjne, plan dnia

Ponieważ autyzm i inne zaburzenia rozwojowe są w pewnym sensie definiowane przez różnice w przetwarzaniu przez dzieci informacji, około 1/3 dnia powinno się przeznaczać na indywidualne zajęcia lub pracę w małych grupach i wzmacnianie umiejętności przetwarzania informacji:

słuchowych (w tym rozumienia abstrakcyjnych pojęć przekazywanych werbalnie),
przetwarzania i myślenia wzrokowo-przestrzennego (zdawania sobie sprawy, gdzie znajduje się ciało danej osoby w przestrzeni, jak odnosi się ono do różnych przedmiotów w przestrzeni oraz rozumienia zasady zachowania czasu i przestrzeni),
planowania i szeregowania motorycznego oraz
modulacji sensorycznej (Typowe lekcje takie jak taniec, uprawianie sportów, plastyka i teatr, mogą być częścią tych zajęć kształcących podstawy rozwojowe).

Konkretne dążenia powinny być kształtowane przez określanie poziomu rozwoju dziecka w danym momencie, a następnie wyznaczanie mu celów do osiągnięcia w obrębie danej umiejętności.

Plan dnia

Te elementy powinny zajmować około 20 minut i być powtarzane w ciągu dnia w zależności od potrzeb. Np. 20 minut można poświęcić na pracę nad podstawami rozwoju w ramach Metody Floortime, 20 minut na zajęcia z języka, kolejne 20 na przetwarzanie bodźców wzrokowo-przestrzennych i ostatnie 20 minut na przetwarzanie informacji regulacyjno-sensorycznych.

Następna 1/3 dnia powinna być przeznaczana na bezpośrednią pracę nad rozwojem wyższych poziomów myślenia. Praca ta zaczyna się od kreowania sytuacji o podwyższonym nacechowaniu afektem, związanych z kwestiami bliskimi dziecku – takimi jak problemy rodzinne, rywalizacja między rodzeństwem czy konflikty z rówieśnikami – w celu wykształcenia umiejętności myślenia wieloprzyczynowego, myślenia w odcieniach szarości i myślenia refleksyjnego.

Pozostała 1/3 dnia może się koncentrować na nauce przedmiotów teoretycznych, opierając się na myśleniu – a więc na pracy w szkole, która jest dostosowana do umiejętności myślenia danego dziecka i umacnia je. Może się to odbywać indywidualnie, w małych lub większych grupach (np. podczas dyskusji w klasie na temat jakiejś książki). Jeśli dziecko z ASD uczestniczy w zajęciach w większej grupie, będzie oczywiście potrzebowało pomocy nauczyciela lub asystenta, aby móc w pełni brać udział w tym, co się dzieje (Greenspan, Wieder, 2014).

źródło: S. I. Greenspan, S. Wieder: „DOTRZEĆ DO DZIECKA Z AUTYZMEM…”, WUJ, Kraków 2014