Wakacyjne autystyczne podróże – historyjka społeczna

Wakacje są super!

W tym roku jedziemy nad morze. Lubię morze ale nie przepadam za długimi podróżami. Tata pozwala mi w aucie robić praktycznie wszystko, oprócz wrzasków, pukania, podskakiwania i puszczania głośnej muzy na smartfonie oraz wycierania tłustych paluchów w nagłówek jego fotela. Niby jest ok, ale zbyt długie trzymanie się zasad jest dla mnie trudne.

Często z bratem przeszkadzaliśmy tacie, kłóciliśmy się w trakcie jazdy nie rozumiejąc jakie to niebezpieczne. Mama przesiadała się wtedy na tylne siedzenie – między nas, żebyśmy w końcu się uspokoili. Ale my i tak, nie potrafiliśmy przestać się kłócić. Teraz, też się kłócimy – ale krócej.

Czasami jest mi niedobrze gdy patrzę za długo w ekran smartfonu w trakcie jazdy samochodem. Kiedy byłem młodszy wymiotowałem od tego. Grałem w gry tylko wtedy, kiedy robiliśmy postoje. Podróż przestała być nużąca, kiedy polubiliśmy wesołe audycje radiowe. Ale gdy byłem bardzo mały marudziłem i wszystko mi przeszkadzało. Nie mogłem tak szybko, jak mój brat zasypiać w aucie. Rodzice planowali wyjazdy w nocy. Trochę to pomogło.

Lubię pluskać się w falach morskich ale nie lubię się opalać. Nie lubię za długo chodzić. Bolą mnie nogi. Właściwie nie lubię spacerów – nudzą mnie. Słońce mnie razi ale nie lubię nosić czapki na głowie. Okulary przeciwsłoneczne są fajne, ale nie lubię nosić ze sobą różnych rzeczy, nawet małego plecaka. Wolę mieć wolne ręce.

Najbardziej lubię jeździć po torze gokartowym i grać z bratem w cymbergaja. Gdy byłem młodszy bardzo lubiłem zjeżdżalnie ze zjeżdżalni na placu zabaw. Nad morzem są fajne place zabaw. Czasami odbywają się przedstawienia teatralne, takie na świeżym powietrzu dla wszystkich dzieci. Można przysiąść gdziekolwiek – nawet na trawie. Uwielbiam je.

Lubię też migające miecze i różne gadżety do walk. Wywijam nimi mamie przed oczami…

Co fajnego może spotkać cię na wakacjach: