Opinia nauczyciela o dziecku
Imię i nazwisko dziecka: X
X ma pięć lat i od 2 września 2013 r. uczęszcza do oddziału przedszkolnego przy Szkole Podstawowej.
U dziewczynki występują poważne zaburzenia w rozwoju mowy. Jedynym wypowiadanym przez nią wyrazem jest słowo „mama”, którym zwraca się do nauczyciela. Poza tym posługuje się prostymi dźwiękami opartymi na głosce „o” lub „a”, za pomocą których sygnalizuje swoje potrzeby. Nie nawiązuje żadnego kontaktu werbalnego z rówieśnikami. Głównym sposobem komunikowania się X z otoczeniem są proste gesty (np. wskazuje coś palcem, trzyma się za spodnie gdy chce wyjść do toalety). W odniesieniu do rówieśników zdecydowanie obniżona jest u niej także mowa bierna (mały zasób rozumianych słów). X rozumie tylko nazwy konkretnych, dobrze znanych jej z życia codziennego rzeczy, osób czy zwierząt. Nie potrafi ich uogólniać. Słowa oznaczające pojęcia abstrakcyjne, niemające materialnych, dostępnych zmysłami odpowiedników, są dla niej niezrozumiałe. Wskazuje palcem obrazki na postawie usłyszanej, krótkiej nazwy, ale nie jest w stanie wskazać obrazków na podstawie opisu ich cech, wyglądu, przeznaczenia. X nie podejmuje żadnych prób wymawiania wyrazów. Mimo licznych zachęt, jej jedyną reakcją jest wycofanie i odmowa współpracy, a czasami nawet złość i bunt.
Dziewczynka słabo rozumie polecenia – reaguje tylko na te proste, konkretne i wyraźne. Często wymaga wielokrotnych powtórzeń. Podczas zajęć charakteryzuje się bardzo niską sprawnością manualną (rysuje tylko drobne znaczki, wzorki, nie koloruje obrazka, nie rysuje postaci, kółek, nie lepi z plasteliny). Ma także problem ze sprawnością motoryczną, a zwłaszcza z koordynacją ruchową oraz wzrokowo-ruchową(ma trudności w zakresie równowagi – problem z chodzeniem po schodach, przechodzeniem przez przeszkody, skakaniem i staniem na jednej nodze, łapaniem piłki, wycinaniem nożyczkami). Dziewczynka sprawnie porusza się tylko w dobrze znanym jej otoczeniu, natomiast w nowym miejscu jest niepewna i przestraszona. Podczas obcowania z X można dostrzec u niej bardzo liczne lęki np. lęk przed przestrzenią, przed chodzeniem po schodach, ciepłą wodą czy lęk przed chodzeniem po lesie.
Dziewczynka wykazuje dużą niechęć do jakiegokolwiek działania. Na zajęciach nie jest w stanie usiedzieć w miejscu (często zmienia miejsce, wstaje, wychodzi do toalety, zajmuje się innymi rzeczami). Nie wykazuje zainteresowania zajęciami dydaktycznymi. Nie wykonuje zadań zgodnie z poleceniem nauczyciela. Zlecone do wykonania karty pracy „marze” kredkami, tnie lub drze na kawałki. Cechuje się ponadto bardzo krótką koncentracją i uwagą. Zainteresowana jest wyłącznie wykonywaniem prostych, konkretnych czynności. Gdy wymagają większego wysiłku lub nie są w obszarze jej zainteresowań, dziewczynka wycofuje się, kręci głową i buntuje się. Nie podejmuje działania. Nie jest skupiona na słuchaniu opowiadań, bajek, tekstów literackich. Lubi muzykę, reaguje na nią ożywieniem i niekontrolowaną radością. Dziewczynka ma bardzo dużą potrzebę aktywności ruchowej. Wymaga ciągłych upomnień ze względu na nieprzestrzeganie zasad bezpieczeństwa w sali (biega, skacze, wchodzi na stoliki).
W kontaktach z rówieśnikami i dorosłymi dziewczynka utrzymuje duży dystans. Często jest zupełnie obojętna na to, co dzieje się w jej otoczeniu. Ma problem z dostosowaniem się do zasad i norm obowiązujących w grupie. Sprawia jej trudność zrozumienie pojęcia „cudzej własności”. Lekceważy polecenia, często jest nieposłuszna, nie chce współpracować. Kontakt z nią jest bardzo ograniczony.
Spontaniczne zabawy X są bardzo proste i opierają się prawie wyłącznie na naśladownictwie. Dziewczynka ma problem z włączeniem się we wspólna zabawę. Bawi się raczej „obok” rówieśników, niż z nimi. Często obraża się na dzieci z błahego powodu, reagując histerycznym płaczem lub krzykiem. W zakresie czynności samoobsługowych funkcjonuje dosyć dobrze (opanowała umiejętność jedzenia posiłków, uczy się samodzielnie ubierać), ale często ma problem z korzystaniem z toalety (Magdalena Gałężewska, 2020)
źródło: edux.pl
