O dzieciach, zwłaszcza tych nadpobudliwych, mówi się, że mają deficyt uwagi. Bardziej opisowym określeniem byłby nadmiar uwagi. Informacje sensoryczne i kinestetyczne, bez względu na to, czy istotne, czy nie napływają w tym przypadku jak szalone. Niektóre dzieci skaczą tu i tam, zauważając wszystko. Inne radzą sobie z zalewem informacji, zamykając się i wszystko ignorując. Naszym celem jest wspieranie ich w odnajdowaniu pośredniego poziomu uwagi, który by ich nie obezwładniał ani nie pozostawał obojętnymi. Kiedy go osiągną, będą w stanie odróżnić pierwszy plan, czyli ważne informacje, od tła, czyli czegoś bez znaczenia. Ten stan pozwala na wspólną uwagę, czyli umiejętność zauważania tego samego obiektu przez kilkoro dzieci i wchodzenia z nim w interakcję ~ Barbara Sher, terapeutka zajęciowa dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

Cele:

• uwaga, uważność
• poprawa koordynacji i ogólnej sprawności motorycznej dzieci
• uczenie kontroli nad własnym ciałem
• wyrabianie chwytu
• rozwijanie płynności ruchów

Podrzucanie i chwytanie piłeczek

Miejsce:

• Dowolne.

Materiały:

• Piłeczki lub woreczki.

Opis zabawy:

Dzieci podrzucają piłeczki jak najwyżej do góry i chwytają je oburącz. Gdy rzuty i chwyty są dość pewne, zabawę można urozmaicić klaszcząc wtedy, gdy piłka znajduje się w powietrzu. Można również klaskać dwa, trzy razy, klasnąć przed sobą i za sobą, klasnąć pod kolanem itp. Podrzucamy prawą ręką i chwytamy w prawą rękę. Podrzucamy lewą i chwytamy w lewą. Podrzucamy prawą lub lewą i chwytamy odwrotnie. Chwytamy klęcząc na jednym kolanie, na obu, w siadzie płaskim, klęcznym i w pozycji leżącej.

Uwaga:

Urozmaicenie postaw przy podrzucaniu piłeczek i chwytaniu ich w najróżniejszy sposób wywołuje duże zainteresowanie uczestników, co sprzyja opanowaniu umiejętności chwytów potrzebnych w grach zespołowych i sportowych.

Swobodne rzucanie piłeczkami

Miejsce:

• Dowolne.

Materiały:

• Piłeczki lub woreczki.

Opis zabawy:

Dzieci rzucają piłeczki lub woreczki przed siebie, przy czym albo trafiają do celu, (w drzewo, płot, ścianę) albo też na odległość. Rzuty mogą być różne, a więc z zamachu ramieniem z dołu, z góry i z boku wyprostowanym ramieniem. W początkowej fazie gry pozwalamy dzieciom rzucać w dowolny sposób, przy czym pokazujemy im sposoby wykonywania rzutów. W miarę opanowywania tych sposobów możemy określać jaki rzut mają wykonać w danej chwili. Rzuty należy ćwiczyć zarówno prawą, jak i lewą ręką, ale jeżeli dziecko ma trudności z rzucaniem, to powinno mieć swobodę posługiwania się tą ręką, którą zwykle wykonuje codzienne czynności dopóki się nie przyzwyczai.

Wariant I:

Dzieci ustawiają się naprzeciw siebie w dwóch szeregach w odległości opowiadającej sile ich rzutu. Jeden szereg rzuca piłki lub woreczki do drugiego, po czym przeciwnie. Sposoby rzutów można wówczas z góry określać. Zwykle podaje się hasło rzut wolny, boczny lub górny. Ten wariant przystosowany jest dla starszych dzieci.

Uwaga:

Należy pozwolić dzieciom rzucać wiele razy. Robią to bardzo chętnie i z dużym zainteresowaniem.

Rzut piłek do celu

Miejsce:

• Dowolne, wyznaczona linia rzutu i cel.

Materiały:

• Piłeczki lub woreczki.

Opis zabawy:

Dzieci ustawione są w luźnym szeregu. Mają za zadanie trafić do określonego celu umieszczonego na wysokości oczu. Zabawę można urozmaicić trafiając do kosza ustawionego przed nimi w pewnej odległości, do koła wyznaczonego lub wytyczonego gałązkami, liśćmi, kamykami, do tarczy, znaku na płocie, drzewie, obręczy czy innego przedmiotu w pobliżu. Odległość do celu należy zwiększać w miarę doskonalenia się dzieci w rzutach.

Wariant I:

Dzieci ustawiają się w dwóch szeregach naprzeciw siebie. Jeden z szeregów rzuca piłki do drugiego, przy czym siedzący naprzeciw starają się złapać piłkę w sposób określony przez prowadzącego (jedną ręką, oburącz itp.). Chwytający z kolei odrzucają itd. Odległość zwiększamy stopniowo zaczynając od 1, 2 metrów.

Toczenie piłki do dołka

Miejsce:

• Równe z dołkiem na piłkę.

Materiały:

• Piłeczki szmaciane lub gumowe.

Opis zabawy:

Dzieci ustawione są w kole lub półkole. Mają za zadanie wprowadzić swoją piłkę do dołka przez jej toczenie (turlanie). Dołek taki początkowo jest dość duży (na wszystkie piłki), w miarę opanowywania celności rzutów zmniejszamy go lub przydzielamy każdemu dziecku oddzielny. Po wytoczeniu wszystkich piłek dzieci zabierają swoje i zaczynają zabawę od nowa.

Wariant I:

Zamiast dołka ustawiamy na środku boiska drewniany pionek. Dzieci starają się zbić pionek swoimi piłeczkami. Toczą w tym celu piłkę. Po zbiciu pionka ustawia się go ponownie.

Uwaga:

Toczenie należy wykonywać prawą ręką, a po opanowaniu umiejętności toczenia także lewą ręką. Odległość należy zwiększać w miarę wzrostu umiejętności toczenia.

Poczta

Miejsce:

• Dowolne.

Materiały:

• Piłki dęte lub gumowe.

Opis zabawy:

Dzieci siadają w dwóch szeregach twarzami do siebie, w odległości 5, 8 kroków. Lewo- lub prawoskrzydłowy jednego z szeregów toczy piłkę do siedzącego naprzeciw w drugim szeregu. Ten kieruje ją natychmiast do następnego, siedzącego naprzeciw. Piłka (poczta) przechodzi w ten sposób od jednego do drugiego szeregu nie omijając nikogo spośród uczestników zabawy. Gdy znajdzie się ona na przeciwnym końcu siedzących szeregów, może w podobny sposób wrócić do tego uczestnika zabawy, który pierwszy wprowadził ją w ruch.

Wariant I:

Dzieci wprowadzają w ruch kilka piłek (przesyłek pocztowych) z jednego miejsca, (stacji nadawczej) przy czym wysyłają je bezpośrednio po sobie lub w małym odstępie czasu. Gdy dotrą one do celu, wówczas stacja odbiorcza może ją odesłać do punktu wyjściowego.

Zaganianie świnki

Miejsce:

• Dowolne.

Materiały:

• Piłki dęte.

Opis zabawy:

Dzieci siedzą w dość dużym i zwartym kole w takiej odległości od siebie, aby piłka mogła się przedostać między nimi. W zależności od liczby uczestników może być więcej kół. Siedzący w kole uderzają piłkę pięścią starając się przebić ją poza krąg siedzących. Piłka (świnka) nie może jednak przedostać się ponad siedzącymi, a tylko między nimi tocząc się po ziemi. Uczestnicy uderzają piłkę prawą i lewą ręką, w zależności od potrzeby przepędzając ją od siebie i pilnując, aby nie wydostała się ona z ich winy na zewnątrz koła.

autor: Roman Trześniowski

źródło: Gry i zabawy ruchowe … Sport i Turystyka, Warszawa 1989.

#arkusz #asd #Asperger #autyzm #czytanie #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #mindfulness #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #premium #program #przedszkole #psychologia #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #tematyczne #terapia #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia

• Ćwiczenia percepcji czuciowej – autyzm
• Scenariusze zajęć prowadzonych metodą Montessori – autyzm
• Sensoryczny robot – zmysł wzroku i planowanie motoryczne, zabawa ASD
• Dzień Dinozaura – Dinozaurowy poranek – zabawa sensoryczna dla dzieci ze spektrum autyzmu
• Kształtowanie obrazu i schematu własnego ciała. Usprawnianie układu dotykowego SI, spektrum autyzmu
• Stymulacja układu przedsionkowego. Doskonalenie obustronnej koordynacji – scenariusz zajęć
• Dopasuj dźwięk – zabawa sensoryczna