Pędzimy przez życie tak szybko, że często wydaje nam się, jakby płynęło ono obok nas niczym film. Zastanawiamy się, jak to możliwe, że już minął cały dzień albo tydzień. Mój Boże, czasem nawet zastanawiamy się, gdzie się podział cały ostatni rok.
To nic dziwnego, że tracimy koncentrację, gdy zdajemy sobie sprawę z tego, jak wiele informacji musimy zarejestrować. Na szczęście ludzki mózg jest wyposażony we wspaniały system filtrujący. Gdyby tak nie było, natłok danych byłby zbyt przytłaczający. Szacuje się, że 80 procent informacji przyjmowanych przez mózg ma charakter wizualny. Ludzkie oko rejestruje ponad 35 tysięcy obrazów w ciągu godziny. Skupianie uwagi w trakcie takiego bombardowania danymi jest bardzo ciężką pracą i nie lada sztuką.
Poprzedni:
Uważne patrzenie umożliwia uspokojenie mózgu i postrzeganie świata w zwolnionym tempie, w wyrazistych barwach i kontrastach. W życiu pełnym pośpiechu pozwala zwracać uwagę na detale. Jon Kabat-Zinn nazywa to „odzyskiwaniem zmysłów”. Kiedy uważnie na coś patrzymy, nie tylko wracamy do siebie, ale także doświadczamy spowolnienia wszystkiego, łącznie z pulsem. W jakiś sposób wszystko staje się prostsze. Oddalając się od swojego normalnego otoczenia, możemy często zobaczyć rzeczywistość wyraźniej. Samo wyjście z domu, zaczerpnięcie powietrza i rozejrzenie się wokół siebie może natychmiast zmienić nasz stan emocjonalny. W książce Last Child in the Woods: Saving Our Children from Nature Deficit Disorder Richard Louv (Ostatnie dziecko lasu… Deficyt natury…) napisał:
„Natura budzi w dziecku kreatywność, wymagając wizualizacji i pełnego wykorzystania zmysłów. Jeśli damy mu szansę, dziecko pójdzie ze swoim niezrozumieniem świata do lasu, zanurzy je w potoku i wywróci na lewą stronę, żeby się przekonać, jak wygląda jego ukryte oblicze”.
Uważne patrzenie służy także nam, rodzicom, otwierając nasze serca. Wyrywa nas z pułapki wiecznego krytycyzmu i pozawala osiągnąć spokój oraz zrozumienie. Skupiając się z własnej woli na tym, co prawdziwe i cudowne w naszych dzieciach, umożliwia nam zneutralizowanie złości i frustracji.
Zamiast wad, zaczynamy dostrzegać ich wrażliwość i czułość. Myślimy o ich potencjale. Dzieci rosną bardzo szybko i jest w nich wiele piękna, które trzeba na bieżąco obserwować. To
coś, co naprawdę warto zobaczyć. Dziś uważne patrzenie jest ważniejsze dla naszych dzieci niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ łagodzi szalone tempo ich życia. Pomaga zwolnić kroku
i zauważyć subtelności. Prawdziwe patrzenie pomaga także w zwracaniu uwagi na szczegóły obrazu, a to bardzo pomaga w czytaniu, pisaniu i innych szkolnych zajęciach.
PRAWDZIWE PATRZENIE
Zbierz kilka podobnych kamyków i włóż je do pudełka albo papierowej torby. Możesz także użyć liści, guzików, kwiatów albo innych przedmiotów o podobnym wyglądzie. Poproś dziecko, żeby sięgnęło do pudełka lub torby i wybrało jeden przedmiot. Ty również sięgnij po jeden z przedmiotów i przyłącz się do zabawy.
Zachęć dziecko, żeby zachowywało się jak najspokojniej i z uwagą przyglądało się wylosowanemu przedmiotowi. Jak wygląda? Jaki ma kolor i znaki szczególne? Czy jest gładki czy chropowaty? Kiedy jego myśli zaczną błądzić, powiedz, że to nic złego. Zachęć dziecko do ponownego skupienia się na przedmiocie i rejestrowania wszystkich jego szczegółów. Włóżcie przedmioty z powrotem do pudełka lub torby. Potrząśnij pojemnikiem, wysyp zawartość na podłogę i poproś dziecko, by odnalazło przedmiot, który przed chwilą oglądało. Czy potrafi z łatwością to zrobić? Czy skupianie się na przedmiocie było dla niego trudne? Jakie są jego spostrzeżenia dotyczące uważnego patrzenia? Opowiedz dziecku o swoich spostrzeżeniach i odczuciach.
ODKRYWANIE ŚWIATA
autyzm.life i Neuroróżnorodni 