Wskazówki dla nauczycieli:
- Oceń otoczenie dziecka pod kątem rozmieszczenia i liczby źródeł bodźców wzrokowych. „Każda klasa powinna być miejscem, w którym eksponuje się osiągnięcia uczniów – jednak czy przypadkiem wystrój danej sali nie jest zbyt męczący wizualnie? Czy każda ze ścian nie jest jaskrawym kolażem? Czy prace plastyczne zostały rozmieszczone w przemyślany i zorganizowany sposób?
- Używaj obrazków lub słów (na tekturowych kartach) bądź połączenia obu metod, aby pomagać dzieciom w koncentrowaniu się na lekcyjnych zadaniach.
- Używaj języka migowego, aby „wspierać” słowa i/lub obrazki. To dobry sposób ułatwiania komunikacji w hałaśliwych miejscach (np. w kawiarni lub na korytarzu podczas przerwy) oraz podczas przechodzenia od jednego zadania do drugiego i pracy w grupie.
- Używaj przesadzonej mimiki (dziecko z autyzmem, zaburzeniami sensorycznymi może nie rozumieć subtelnych zmian wyrazu twarzy). Oczywiście uczeń musi się wcześniej dowiedzieć, co oznaczają poszczególne miny.
- Zdefiniuj stały rozkład sali.
- Używaj konkretnych przedmiotów w celu definiowania abstrakcyjnych pojęć, np. kółka hula hop jako symbolu przestrzeni, zegara pokazującego za pomocą kolorów jak wiele czasu pozostało na wykonanie zadania, okręgu z jednej strony pokolorowanego na czerwono, a z drugiej na zielono do pokazania, kiedy dziecko powinno zachować ciszę, a kiedy zadawać pytania lub na nie odpowiadać. Kiedy to tylko możliwe, używaj realistycznie wyglądających przedmiotów imitujących prawdziwe obiekty, np. plastikowych monet.
Zastanów się nad dostarczeniem uczniowi:
