Elementy życia są ze sobą połączone – powietrze, woda, gleba, rośliny i zwierzęta. Wszystkie owe elementy życia tworzą niezwykły, zrównoważony system, który wytworzył się po to, by życie na naszej planecie trwało. To ogromna sieć życia. Cokolwiek się dzieje w którejś z jej nitek, ma to wpływ na system jako całość (Houghton, Worroll).
Sieć życia
Zabawa polegająca na tworzeniu sieci połączeń przybliża dzieciom pojęcie ekosystemu. Rozwija w nich uczucie wspólnoty i przynależności a także świadomość tego, jak ważny jest każdy pojedynczy uczestnik i każda poszczególna nitka w sieci życia, której są częścią.
Miejsce
Można się w to bawić wszędzie, ale najlepsze jest naturalne środowisko z żyjącymi w nim różnorodnymi roślinami oraz ptakami i zwierzętami, które dzieci mogą zobaczyć i usłyszeć.
Wiek
Od 5 lat.
Liczba uczestników
5 lub więcej.
Uczy dzieci…
- ekologii
- pracy w zespole
- przynależności
- ciekawości świata
- skupiania się
- więzi z przyrodą
- empatii
- niezależności
- umiejętności komunikowania się z innymi.
Zestaw
Kłębek wełny, linki lub sznurka.
Zabawa pokazuje, jak to, co dzieje się w jednej części sieci, wpływa na pozostałe jej części. Budzi w dzieciach chęć eksperymentowania, poznania przyczyn i skutków ewolucji, ochrony przyrody, zrównoważonego życia; wyrabia empatię. Dyskutowanie na te tematy rozwija w nich umiejętności komunikowania się, koncentrację i ciekawość.
To niezwykła zabawa, motywująca do głębszych przemyśleń i zachwycenia się mądrością życia.
Przygotowania
Omówcie otaczająca was scenerię. Wyjaśnij dzieciom, że ekosystem składa się ze wszystkich istot żyjących na danym obszarze (zwierząt, roslin, ryb, grzybów, bakterii itd.). Powiedz, jak one współdziałają ze sobą nawzajem i z nieożywionym środowiskiem (glebą, pogodą, energią słoneczną, skałami, powietrzem itd.). Każdy z tych elementów ma swoją rolę do odegrania w utrzymaniu całego środowiska naturalnego w stanie równowagi. Można to sobie wyobrazić jako sieć, której nici łączą wszystko z ekosystemem. Zabawa polega na skonstruowaniu własnej sieci życia.
Do startu gotowi! Gotowi?
Wybieramy prowadzącego – osobę dorosłą lub starsze dziecko, mające bogatą wiedzę z zakresu ekologii. Lider będzie zadawał pytania dotyczące powiązań między zwierzętami, roślinami, glebą, wodą i powietrzem. Dzieci będą się zastanawiały nad tym, jak one wszystkie się łączą, by stworzyć ekosystem. Wszyscy siadają tworząc krąg wokół lidera, który stoi w środku i trzyma kłębek wełny, sznurka lub linki.
Start!
Lider rozpoczyna zabawę, prosząc, aby ktoś podał nazwę jakiejś rośliny rosnącej w pobliżu. Pierwsze dziecko, które to zrobi, dostaje do ręki koniec linki. To dziecko teraz reprezentuje podaną przez siebie roślinę.
Lider prosi o podanie nazwy zwierzęcia, które żywi się tą rośliną lub w niej żyje. Uczestnik, który odpowie poprawnie dostaje do trzymania linkę przeciągniętą do niego od dziecka, które jest tą rośliną, i staje się zwierzęciem połączonym z nią dla przeżycia. (Np. Mniszek lekarski – zając).
Następnie lider pyta grupę, kto może żywić się tym zwierzęciem. Gdy ktoś poda głośno nazwę takiego drapieżnika, linka jest dalej rozwijana i wędruje do niego. On staje się tym drapieżnikiem. (Zająca zjada wilk lub lis…)
Kontynuuje się zabawę w ten sam sposób, czyli lider zadaje pytania o kolejne zwierzęta lub rośliny, a także inne elementy ekosystemu, jak woda, gleba czy powietrze. Na przykład:
- Gdzie to zwierzę pije?
- Jaką roślinę można spotkać w tej wodzie?
- Jaki owad może żyć na tej roślinie?
Zabawa trwa dotąd, aż każde dziecko w grupie będzie trzymało linkę, która utworzy pomiędzy nimi sieć. Ta sieć przedstawia ekosystem.
Teraz będziemy pokazywać, jak ważny jest każdy element tej sieci i jak jego utrata, zmiana czy zniszczenie wpływa na całą wspólnotę. Usuwamy jednego uczestnika z sieci, podając jakąś realną przyczynę jego wyeliminowania. Na przykład, jeśli dziecko jest drzewem, mówimy, że drzewo zostało ścięte na drewno. Gdy drzewo obumiera, reprezentujące je dziecko ciągnie za linkę. Kto poczuł to pociągnięcie, odczuwa stratę drzewa i sam zaczyna ciągnąć za linkę, co czują kolejne dzieci. Robimy to do czasu, aż wszystkie doznają pociągnięcia linki na skutek śmierci drzewa. Dzięki temu każdy uświadomi sobie, że wszyscy jesteśmy połączeni i cała sieć – ekosystem – nie pozostaje obojętna na zniszczenie lub stratę każdej swojej części.
Na koniec
Nawet najmniejsze organizmy czy przedmioty których nie zauważamy, nazywamy chwastami lub szkodnikami, mają swoje znaczące miejsce w ekosystemie. Na przykład pokrzywa, którą ludzie uważają za chwast, jest podstawowym pożywieniem dla larw pięknego motyla rusałki pawika, którego pojawienie się na wiosnę po dominacji szarości w zimowe miesiące przynosi nam tak wiele radości. Z kolei motyle rusałki zapylają liczne gatunki roślin i same stanowią pożywienie dla ptaków, na przykład sikorki bogatki. Podobna historia dotyczy trojeści i motyla danaida wędrownego. Zapylanie przez owady to pomoc nie tylko dla roślin, ale i dla człowieka, w uprawie roślin jadalnych, takich jak dynia, papaja, czy jabłka…
Pomówcie o tym, co można zrobić, żeby pomóc ekosystemowi przetrwać. Na przykład ograniczyć wyrąb lasów tropikalnych, gdzie każde drzewo jest siedliskiem setek innych gatunków. Drzewa tych lasów oczyszczają nasze powietrze, pochłaniając dwutlenek węgla i produkują tlen, a także chronią glebę przed erozją. Możecie porozmawiać o wymieraniu gatunków i wpływie ich zanikania na całe środowisko. Gdyby wyginął jeden z głównych drapieżników, australijski pies dingo, liczba zwierząt roślinożernych, na które poluje, przestałaby być regulowana i wzrosłaby nadmiernie. To mogłoby doprowadzić do wyniszczania przez nie obszarów trawiastych i wymierania różnych gatunków roślin, a w następstwie do wyginięcia gatunków roślinożernych – czyli cały łańcuch negatywnych skutków.
Nasza planeta z całą bioróżnorodnością i z nami – ludźmi – jest w naszym Układzie Słonecznym czymś wyjątkowym. Tym bardziej powinniśmy się o nią troszczyć (Houghton, Worroll, 2017).
źródło: P. Houghton, J. Worroll, Leśna szkoła dla każdego…, MUZA SA, Warszawa 2017
fot. sylwiaiwan.online
#arkusz #asd #Asperger #autyzm #czytanie #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #mindfulness #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #premium #program #przedszkole #psychologia #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #tematyczne #terapia #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia
- Tydzień bez plastiku
- Pomagamy zwierzętom przetrwać zimę – scenariusz zajęć
- Truskawki na mózg
- Głodne pisklęta – scenariusze na Dzień Ziemi
- Wędrówki kropli wody – scenariusze zajęć na Dzień Wody
- Hortiterapia
- Zwierzęcy system ostrzegania – ciekawostki przyrodnicze
- Wiosenne ptaki – scenariusz
- Leśny stroik na głowę – zajęcia przyrodniczo-manualne
- Scenariusz zajęć ekologicznych: Dbanie o czystość
- Quiz ekologiczny klas I – III
- Co w trawie piszczy – scenariusz zajęć
- Płuca świata tekst do sporządzania mapy myśli
- Orzechy włoskie i szczypce – zabawa sensoryczna
- Śnieguliczka i dzika róża – segregowanie, układanie i ściskanie – zabawa SI
- Dzika róża i szczypce – zabawa sensoryczno-motoryczna
autyzm.life i neuroróżnorodni 