autyzm.life

Wiele małych autystycznych dzieci z którymi przyjdzie wam pracować właśnie zaczyna uczyć się mówić. Wiele z nich nie łapie kontaktu a ich artykulacja, jak w przypadku mojego syna pozostawia wiele do życzenia. Możesz zrobić dwie rzeczy: nauczyć je korzystać z „mówików” lub nauczyć je tradycyjnej mowy. Ja wybrałam drugą opcję. Nauka prawidłowej artykulacji i powiązana z nią nauka konwersacji trwała 6 lat. Nie każdemu podoba się ten sposób. Ponieważ jest o wiele trudniejszy. Jednak ułatwia kontakt z drugim człowiekiem i w naturalny sposób może go pogłębiać – jeśli oczywiście dana osoba ma na ten kontakt ochotę…

#autyzm#za#asd#pokrewne#niepełnosprawnośćumysłowa#ipet#rewalidacja#gabinet#szkoła#indywidualneKompensacyjne#pracawdomu

Konwersacja – poziom podstawowy

Cele:

1. „Poszerzenie języka służącego wyrażaniu potrzeb.
2. Wykształcenie środków niezbędnych w interakcjach społecznych.
3. Dopasowanie do oczekiwań społecznych.Wykorzystanie umiejętności mowy do kontrolowania osób i osiągania własnych celów.

Przebieg

• Celem jest nauczanie zdań używanych w rozmowie w codziennych sytuacjach. Na początku, uczeń nauczy się odtwarzać wyuczone odpowiedzi z pamięci w wymyślonych sytuacjach. Stopniowo podpowiedzi będą wycofywane, ponieważ uczeń ma wykorzystywać te wyrażenia w naturalnie występujących sytuacjach.

Bardzo ważne jest wyposażenie ucznia w wyuczone na pamięć gotowe frazy. Jednak wyuczenie tysiąca fraz nie zrobi z ucznia osoby biegłej w sztuce konwersacji. Kluczową sprawą jest zwiększenie umiejętności obserwacji, interakcji społecznych i nacisk na umiejętność zachowania się w towarzystwie innych..

Faza 1: Pozdrowienie

• Uczeń powinien odpowiedzieć, gdy ktoś powie do niego „Cześć”. Później powinien także dodać imię tej osoby.

Faza 2: Prośby (kierowanie zachowaniem innych osób)

a. „Chodź [imię]” gdy chce się żeby ktoś nam towarzyszył

b. „Przesuń się proszę”

c. „Daj mi [przedmiot]”

d. „Puść”

e. „Złap mnie” podczas zabawy w berka

f. „Odejdź”

g. „Ciszej”, gdy ktoś zachowuje się za głośno

Faza 3: Początki zdań

a. „Chcę…”

b. „To jest…”

d. „Widzę…”

e. „Mam…”

Faza 4: Komentowanie

• Oto kilka przykładów zdań, których uczeń powinien używać w różnych sytuacjach, aby pokazać swoje zainteresowanie, lub zwrócić czyjąś uwagę. Docelowo uczeń powinien wypowiadać bez podpowiedzi.

a. „Proszę [imię] (dając coś komuś)

b. „Spójrz na to” wskazując coś interesującego

c. „Popatrz [imię]” lub „Popatrz co robię.”

d. „Proszę bardzo” (gdy uda się wprawić w ruch zabawkę)

e. „Udało się!”

f. „Ale fajna zabawa!”

g. „Wszystko w porządku?” (gdy inne dziecko coś sobie zrobi)

h. „Robię/robimy [rzecz].” Na przykład: „Robimy WIELKI zamek z piasku!

Faza 5: Odpowiadanie

c. „Tam” z pokazaniem (gdy ktoś spyta gdzie coś jest)

b. „Co?” (gdy ktoś poprosi o zrobienie czegoś)

d. „Ooo”, naprawdę?”, „ojej”, „tak?”, „świetnie” (gdy ktoś coś odpowiada)

e. „Jestem gotowy”

f. „Tu jestem (gdy ktoś spyta „gdzie jesteś?”)

g. „Ten” (gdy ktoś spyta „który chcesz?”)

h. „Proszę wejść” (gdy ktoś puka do drzwi/otwierając drzwi)” (Leaf, McEachin, 2017).

źródło: R. Leaf, J. McEachin: „Praca nad rozwojem…”, Wydawnictwo LTW, Warszawa 2017