Listy kontrolne są nieodłącznym atrybutem w walce z zapominaniem. Dobrze organizują rzeczywistość dzieciom, które już potrafią czytać
Autystycznym dzieciom należy pomagać w planowaniu ale i mali dyslektycy mają wiele problemów z ogarnianiem podstawowych przyborów przed szkołą. Dlatego pakowanie powinno odbywać się wieczorem lub zaraz po odrobieniu lekcji.
Krótkie listy kontrolne są najprostsze. Na przykład mój syn zabiera do szkoły duży plecak, średni nieprzemakalny worek na basen z akcesoriami do pływania i mały worek z ubraniami na wf.
Trzy rzeczy które zabiera codziennie do szkoły Staś – krótka lista kontrolna Stasia:
- Plecak.
- Worek na basen
- Worek na wf.
Przed wyjściem do szkoły zabiera 3 rzeczy wymieniając na głos ich nazwy: plecak, worek na basen, worek na wf. Uważam, że to dobry sposób. Trzy rzeczy łatwo zapamiętać…
Według tego planu tworzymy bardziej szczegółowy plan, na przykład opisywany już „skład” worka basenowego: 5 – rzeczy
- Kąpielówki.
- Czepek.
- Okulary do pływania.
- Ręcznik.
- Klapki.
- Żel pod prysznic.
(Plan może być spisany w formie listy na małej karteczce w ulubionym kolorze gdzie dziecko odhacza wkładane rzeczy. ) Ale niektóre nie wymagają spisywania (jeśli dziecko jest w stanie zapamiętać), ponieważ są bardzo proste, jak worek na wf:
i worek na wf: 3 – rzeczy
- Tenisówki.
- Koszulka.
- Szorty.
Lista kontrolna wyposażenia ucznia powinna znajdować się w widocznym miejscu. Można ją ułożyć w formie tabelki, na przykład:
Tytuł – Wyposażenie ucznia
Przedmiot Uwagi Czy został spakowany?
Ubranie na wf Pamiętać o zapasowej koszulce v (odhaczanie)
Przy pakowaniu plecaka szkolnego najlepiej używać planu lekcyjnego skonstruowanego w prostej/większej formie z miejscem na odhaczanie. Ważne by list/tabelek było jak najmniej i miały prostą formę. Z czasem pakowanie wejdzie w krew i każdy uczeń znajdzie swój indywidualny sposób na „niezapominanie”. Listy kontrolne są tylko początkiem, od którego warto zaczynać „ogarnianie”. Dziecko może układać własne listy kontrolne, używać swoich barw, wzorów, harmonogramów czy tabelek – ważne, żeby to co stworzą – przynosiło oczekiwane efekty, czyli działało.
Dobrym sposobem jest wizualizacja pakowanych rzeczy lub części ciała na które będą ubieranie. Stosuję ten sposób do dzisiaj. Nie wszystkie dzieci mogą być już na ten sposób gotowe, ale warto próbować. Dobrze jest przy tej czynności (jak przy innych) ćwiczyć wymowę, niech dziecko mówi na głos co będzie robiło. Na przykład, pakuję worek na basen, więc wyobrażam sobie w czym będę pływał. Zatem zaczynam od głowy przesuwając się w dół: ubieram czepek (pakuję czepek do worka), na oczy okulary (pakuję okulary do pływania) ubieram kąpielówki (ubieram kąpielówki), na stopy klapki (pakuję klapki) – a po basenie wziąć prysznic – zapakować żel do ciała.
Więcej podobnych tematów w zakładce SCHEMATY SPOSOBY
