autyzm.life

Gdy dziecko rozumie już zasady prostych zabaw, kolejnym etapem pomocy rozwoju jego umiejętności są zajęcia w parach…

Zabawy w parach

„Podstawą takiej zabawy jest nauczenie dziecka konkretnych zachowań, na przykład rewanżowania się rozmaitymi działaniami, skupienia uwagi na danej aktywności oraz wykorzystania różnych rekwizytów. W ten sposób podopieczny zyskuje narzędzia do zabawy w parach, co otwiera przed nim całkowicie nowy świat. Gdy podczas zabawy dziecko wejdzie we właściwą interakcję z drugim dzieckiem, będzie się mogło od niego uczyć i nie będzie potrzebowało tylu wskazówek od ciebie. Uczenie się w parach jest zalecane przez wielu profesjonalistów pracujących z dziećmi z autyzmem, zespołem Aspergera oraz zaburzeniami integracji sensorycznej, ponieważ tego rodzaju zajęcia występują w różnych konfiguracjach, są dynamiczne i prowadzą do zwiększonej generalizacji na innych ludzi i środowiska.

Gdy wprowadzasz zabawy w parach, zacznij od tych, które nie trwają zbyt długo. Uwzględnij znany dziecku rodzaj aktywności. Wiele opisanych w książce działań znanych dziecku do takich, które podejmuje się w parach. Gdy dziecko dopiero się uczy kontaktu z innymi, nie oczekuj, że zabawa przez cały czas będzie przebiegała w sposób dowolny i nieukierunkowany. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że dziecko będzie wchodziło w niewielką interakcję z osobą, z którą jest w parze (lub w ogóle nie dojdzie do interakcji), albo nie zrozumie, w jaki sposób powinno się zachowywać.

Aby lepiej zorganizować przebieg zabawy, wyznacz krótki czas jej trwania (na początku powinna to być jedna godzina lub nawet mniej) i konkretny rodzaj aktywności. Uważam, że najlepiej stosować naprzemienne zabawy ruchowe i odbywające się przy stole. Najwięcej powinny zajmować gry ruchowe, które wymagają mniej interakcji. Jeśli dwoje dzieci po prostu skacze na trampolinie tak, by położone na niej misie „podskakiwały” jak najwyżej, i zaśmiewa się przy tym do rozpuku, powstaje więź, mimo że nie ma bezpośredniej interakcji. To śmiech sprawia, że nawiązuje się wiele wspaniałych przyjaźni!” (Delaney, 2016).

źródło: T. Delaney: 101 ĆWICZEŃ, GIER I ZABAW DLA DZIECI Z AUTYZMEM…”HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2016