Dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb rozwojowych i możliwości psychofizycznych uczniów, realizowanych w ramach prowadzonych zajęć edukacyjnych z podziałem na poszczególne przedmioty – drugi etap nauczania.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
| Zakres trudności | Symptomy zaburzeń | Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych |
| Orientacja w przestrzeni | Trudności: – z opanowaniem układów gimnastycznych; – z rozumieniem instrukcji ćwiczeń spowodowane słabą orientacją w schemacie ciała i w przestrzeni; – z orientacją w schemacie ciała; mylenie prawej i lewej strony; – z wykonywaniem zwrotów w tył przez lewe i prawe ramię; – ze zmianami kierunku w rzędzie i w szeregu; – z orientacją, rozpoznawaniem kierunków w przestrzeni. | Wykorzystywanie ćwiczeń doskonalących somatognozję (orientację w schemacie własnego ciała). Dawanie uczniowi czasu do namysłu. |
| Sprawność ruchowa | Trudności w: – bieganiu, wykonywaniu ćwiczeń równoważnych (na przykład na deskorolce, nartach, snowboardzie); – koordynacji ruchów (rzucanie i łapanie piłki, kozłowanie, jazda na rowerze) (zakładka ZABAWY RUCHOWE); – opanowaniu gier wspomagających użycia piłki (siatkówka, koszykówka, tenis ziemny, stołowy, inne); – opanowaniu układów gimnastycznych i tanecznych; – wykonywaniu niektórych ćwiczeń (uczeń potrzebuje dłuższego treningu, aby opanować dane ćwiczenie); – rozumieniu reguł różnych gier; – ćwiczeniach z przyrządami (np. ze skakanką, poręczą). Niechęć do uprawiania sportów wymagających dobrego poczucia równowagi (jazda na nartach, deskorolce). | Przeznaczenie większej ilości czasu na opanowanie danej sprawności ruchowej. Wielokrotne wyjaśnianie reguł gier sportowych. Zapewnienie większej liczby ćwiczeń do opanowania danej umiejętności. Dostosowanie rodzaju ćwiczeń do indywidualnych potrzeb i możliwości psychoruchowych ucznia. Pozwalanie uczniowi na wykonanie ćwiczeń według własnego pomysłu. Zwolnienie z wykonania niektórych ćwiczeń przerastających możliwości ruchowe ucznia. Dokładne objaśnianie i pokaz ćwiczeń. Cierpliwe, spokojne udzielanie rad, wskazówek, instruktażu. Wspieranie, asekurowanie, instruowanie. Włączanie do rywalizacji tylko tam, gdzie uczeń ma szansę się wykazać. Pozwalanie na wykazanie inicjatywy uczniom nadruchliwym. Zapoznanie uczniów z jak największą ilością form aktywności fizycznej. Podczas oceniania branie pod uwagę: – wysiłku i zaangażowania; – pokonywania lęku wewnętrznego oporu przed wykonaniem ćwiczenia; – możliwości psychofizycznych ucznia oraz jego indywidualnych postępów. Reagowanie na niewłaściwe zachowanie innych dzieci. Wskazywanie ćwiczeń, które uczeń wykonuje dobrze. |
źródło: J. Stec, Dostosowanie wymagań do indywidualnych potrzeb ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, www. doradca dyrektora.pl
