Wychowanie fizyczne, dostosowanie potrzeb, symptomy, zakres trudności

Dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb rozwojowych i możliwości psychofizycznych uczniów, realizowanych w ramach prowadzonych zajęć edukacyjnych z podziałem na poszczególne przedmioty – drugi etap nauczania.

WYCHOWANIE FIZYCZNE

Zakres trudności	Symptomy zaburzeń	Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych
Orientacja w przestrzeni	Trudności: – z opanowaniem układów gimnastycznych; – z rozumieniem instrukcji ćwiczeń spowodowane słabą orientacją w schemacie ciała i w przestrzeni; – z orientacją w schemacie ciała; mylenie prawej i lewej strony; – z wykonywaniem zwrotów w tył przez lewe i prawe ramię; – ze zmianami kierunku w rzędzie i w szeregu; – z orientacją, rozpoznawaniem kierunków w przestrzeni.	Wykorzystywanie ćwiczeń doskonalących somatognozję (orientację w schemacie własnego ciała). Dawanie uczniowi czasu do namysłu.
Sprawność ruchowa	Trudności w: – bieganiu, wykonywaniu ćwiczeń równoważnych (na przykład na deskorolce, nartach, snowboardzie); – koordynacji ruchów (rzucanie i łapanie piłki, kozłowanie, jazda na rowerze) (zakładka ZABAWY RUCHOWE); – opanowaniu gier wspomagających użycia piłki (siatkówka, koszykówka, tenis ziemny, stołowy, inne); – opanowaniu układów gimnastycznych i tanecznych; – wykonywaniu niektórych ćwiczeń (uczeń potrzebuje dłuższego treningu, aby opanować dane ćwiczenie); – rozumieniu reguł różnych gier; – ćwiczeniach z przyrządami (np. ze skakanką, poręczą). Niechęć do uprawiania sportów wymagających dobrego poczucia równowagi (jazda na nartach, deskorolce).	Przeznaczenie większej ilości czasu na opanowanie danej sprawności ruchowej. Wielokrotne wyjaśnianie reguł gier sportowych. Zapewnienie większej liczby ćwiczeń do opanowania danej umiejętności. Dostosowanie rodzaju ćwiczeń do indywidualnych potrzeb i możliwości psychoruchowych ucznia. Pozwalanie uczniowi na wykonanie ćwiczeń według własnego pomysłu. Zwolnienie z wykonania niektórych ćwiczeń przerastających możliwości ruchowe ucznia. Dokładne objaśnianie i pokaz ćwiczeń. Cierpliwe, spokojne udzielanie rad, wskazówek, instruktażu. Wspieranie, asekurowanie, instruowanie. Włączanie do rywalizacji tylko tam, gdzie uczeń ma szansę się wykazać. Pozwalanie na wykazanie inicjatywy uczniom nadruchliwym. Zapoznanie uczniów z jak największą ilością form aktywności fizycznej. Podczas oceniania branie pod uwagę: – wysiłku i zaangażowania; – pokonywania lęku wewnętrznego oporu przed wykonaniem ćwiczenia; – możliwości psychofizycznych ucznia oraz jego indywidualnych postępów. Reagowanie na niewłaściwe zachowanie innych dzieci. Wskazywanie ćwiczeń, które uczeń wykonuje dobrze.