Autyzm – radzenie sobie z wrażliwością na dźwięki

Jest wiele osób ze spektrum autyzmu, dla których dźwięki stanowią istotny problem w życiu codziennym. Aby zmniejszyć ryzyko drażniących „odgłosów”, można zastosować kilka praktycznych kroków:

Krok pierwszy: Chroń.

Osłaniaj hiperwrażliwe uszy, używając zatyczek, słuchawek tłumiących hałas lub nauszników go redukujących. Można je znaleźć w lokalnej aptece, sklepie muzycznym lub w sklepie z narzędziami. Świetnym źródłem internetowym jest sklep earplugstore.com, oferujący szeroką gamę nauszników chroniących przed hałasem, przeznaczonych dla niemowląt, dzieci, dorosłych a nawet psów. Upewnij się, aby osoba nie nosiła ich cały dzień, gdyż słuch i układ słuchu przywykną do wygłuszonych dźwięków. Zachowaj je na konkretne sytuacje stanowiące wyzwanie.

Krok drugi. Odczulaj.

Dzieci z problemami sensorycznymi mogą częściowo przezwyciężyć swoją nadwrażliwość poprzez wielokrotną ekspozycję. Przydatne może się okazać nagranie przykrego odgłosu i wspólne odsłuchiwanie go w innym kontekście, w którym dziecko może kontrolować głośność a także włączać i wyłączać dźwięk. Możesz również słuchać wybranych fragmentów albumów Sound-Eaze i School-Eaze (route2greatness.com), zawierających połączenie dźwięków, których dzieci najbardziej się boją – na przykład odkurzacza, miksera, spłuczki toaletowej, alarmu przeciwpożarowego i grzmotu – z przyjemnymi rytmicznymi piosenkami, aby pomóc dzieciom przewidzieć i tolerować niepokojące odgłosy.

Krok trzeci. Doskonal umiejętności.

Pracuj z terapeutą zajęciowym, logopedom lub audiologiem mającym doświadczenie w rozwijaniu umiejętności tolerancji i przetwarzania sensorycznego. Programy terapii dźwiękowej, takie jak Therapeutic Listening, Integrated Listening Systems, Solisten i inne, zostały opracowane, aby wzmocnić i zintegrować układ słuchu osoby z innymi układami sensorycznymi i ruchu. Programy komputerowe, na przykład Earobics i FastWord pomagają rozwinąć umiejętności przetwarzania słuchowego. Dziecko może również korzystać ze szkolnego urządzenia modulującego częstotliwość, aby głos nauczyciela znalazł się na pierwszym planie, umożliwiając uczniowi usłyszenie jego odgłosu wyraźniej od głosu innych uczniów lub hałasu otoczenia.

Krok czwarty: Rozwijaj asertywność.

Ucz klientów i ich rodziny, aby grzecznie, lecz asertywnie występowali w obronie swoich interesów. Na przykład uczeń może nauczyć się prosić nauczyciela o powtórzenie polecenia, nastolatek może uprzejmie zwrócić się z prośbą do kelnera lub właścicielki restauracji o ściszenie muzyki, jeśli uniemożliwia mu ona usłyszenie przyjaciół.

Dzieci przytłoczone głośnością filmów mogą w szczególności skorzystać z pozycji kin AMC – Filmy Przyjazne Sensoryczne (sensory Friendly Films) – obejmującej premierowe pokazy filmów ze zmniejszoną głośnością, wyżej ustawionymi światłami, możliwością przyniesienia własnych przekąsek oraz w razie potrzeby chodzenia i rozmawiania w trakcie projekcji (zob. AMCtheatres.com/programs/sensory-friendly-films) (Biel, 2015).

źródła: L. Biel: INTEGRACJA SENSORYCZNA…, WUJ, Kraków 2015