objawy rewaldacja grafomotoryka umiejętności społeczne emocje pedagog sensoryka schematy logopedia IPET arkusze historyjki szkoła zespół Aspergera ASD
Zajęcia w małej grupie Staraj się, by dzieci pracowały w małych grupach kiedy tylko jest to możliwe. Dla dziecka z autyzmem wspólne zajęcia z całą klasą mogą być onieśmielające lub […]
Staraj się, by dzieci pracowały w małych grupach kiedy tylko jest to możliwe. Dla dziecka z autyzmem wspólne zajęcia z całą klasą mogą być onieśmielające lub przytłaczające, co osłabi jego skłonność do aktywnego w nich udziału. To samo dziecko może jednak świetnie opanować materiał ucząc się w mniejszej grupie, w której każde dziecko ma przypisaną określoną rolę i jest za coś odpowiedzialne. Praca w grupach składających się z uczniów o różnych poziomach umiejętności pozwala im także uczyć się od siebie nawzajem.
Stwórz w klasie miejsce, w którym dziecko z ASD będzie mogło pracować na stojąco, jeśli zmęczy się siedzeniem. (Może się okazać, że inni uczniowie także będą chcieli z tego korzystać). Możliwa jest także odwrotna opcja. W wydzielonym miejscu rozłóż matę lub dywan, aby dziecko mogło czytać bądź wykonywać zadania, leżąc. Kontakt całego ciała z twardą powierzchnią może pomagać w koncentracji.
Trudności z ręcznym pisaniem są stosunkowo częste u uczniów z autyzmem. Wzmożony wysiłek może spowodować zmęczenie ręki wynikające z niewłaściwego lub zbyt mocnego trzymania długopisu albo nieodpowiedniej postawy ciała w trakcie pisania. W katalogach przyborów do terapii zajęciowej można znaleźć nietypowe uchwyty oraz ergonomoiczne długopisy/ołówki ułatwiające ręczne pisanie. Proste ćwiczenia wykonywane przed, w trakcie i po sesji pisania dodatkowo złagodzą uczucie zmęczenia ręki:
Nauczyciele mogą pomóc dzieciom zmienić daną czynność na kolejną wykorzystując zadanie fizyczne jako most. Zapraszając dzieci do zabawy w kółku, zadaj im zadanie do wykonania lub stwórz przeszkodę, którą będą musiały pokonać po drodze. Możesz poprosić każde z nich, by weszło po małych schodkach i z nich zeszło, przeczołgało się pod ławką, by dotrzeć do miejsca zabawy, stąpało po śladach stóp, kamieniach/ kształtach znajdujących się na podłodze, przeszło pod lub ponad poprzeczką. To ćwiczenie jest podwójnie korzystne – uspokaja dzieci potrzebujące ruchu i jednocześnie ostrzega te mniej ruchliwe o zbliżających się bodźcach.
Bodźce wzrokowe i słuchowe często przeszkadzają w skoncentrowaniu się nad zadaniem do wykonania w klasie. Zastosuj przenośny ekran lub parawan, którego uczniowie będą mogli używać, kiedy zapragną odgrodzić się od reszty klasy. Z takich parawanów mogą korzystać wszystkie dzieci, nie tylko te z autyzmem, zespołem Aspergera = ASD.
Zaproponuj uczniom, by wystawili oceny postaciom z ulubionej książki lub popularnego filmu. Mogą ocenić poziom umiejętności bohaterów w różnych obszarach społecznych, takich jak: pomaganie innym, empatia, samomotywacja, codzienne kontakty międzyludzkie, maniery itp. Celem zabawy jest zachęcenie dzieci do zastanawiania się nad myślami, uczuciami i działaniami innych osób (Notbohm, Zysk, 2016).
źródło: E. Notbohm, V. Zysk, 1001 porad dla rodziców i terapeutów dzieci z autyzmem…, WUJ, Kraków 2016
sylwiaiwan