Czasami osoba, która stara się być szczera przez cały czas, może niechcący ranić uczucia innych. Nieprzemyślane uwagi na temat czyjegoś wyglądu i osobiste komentarze innego rodzaju mogą być źle zrozumiane i sprawić innym przykrość.
W takich chwilach ludzie mogą mówić, że „zraniono ich uczucia”, albo że to, co zostało powiedziane, było „niemiłe”. Mogą myśleć, że ta szczera osoba jest okrutna albo krytyczna. Mogą czuć się tak zranieni, że nie zrozumieją, co rzeczywiście przekazuje im osoba prawdomówna.
Można być szczerym, nie raniąc uczuć innych ani nie będąc niemiłym. Można to osiągnąć, mówiąc prawdę, ale tak, by w życzliwy sposób okazać szacunek. W niektórych sytuacjach sztukę przemilczania pewnych rzeczy uznaje się za wyraz respektu i życzliwości.
Można się nauczyć, jak być szczerym i życzliwym, a jednocześnie okazywać szacunek. To umiejętność komunikacji. Szczerość hamowana przez życzliwość i szacunek jest szlachetną cechą. Warto się jej nauczyć.
Podkreślę to, co mówi prawdę o mnie:
- Zazwyczaj jestem szczery.
- Uważam, że w przeszłości nieumyślnie zraniłem czyjeś uczucia.
- Nie wiem, czy sprawiłem komuś przykrość, będąc szczerym.
- Czasem ludzie mówili mi, że zraniłem ich uczucia.
- Czasami mówiono mi, że byłem niemiły.
- Naprawdę nie chcę być niemiły.
- Naprawdę nie chcę być niemiły ani ranić niczyich uczuć.
- Nie jestem pewny, jak być szczerym i życzliwym jednocześnie.
- Potrzebuje bardziej szczegółowych informacji na ten temat.
- Chciałbym porozmawiać z ……………………………………………. (imię) na ten temat.
- Inne……………………………………………………………………………………………………………..
źródło: C. Faherty: „Autyzm… Co to dla mnie znaczy?…”, WUJ, Kraków 2016
