Sprawne pisanie odręczne jest główną umiejętnością, którą uczniowie muszą opanować w celu spełnienia podstawowych wymagań kształcenia w szkole podstawowej.
Wiele czasu uczniów przeznacza się na ćwiczenia motoryki małej, w tym najczęstszym zadaniem jest właśnie pisanie odręczne. Biegłość pisania odręcznego jest zatem kluczem do osiągnięcia sukcesu w szkole, a jest ona oceniana zarówno w odniesieniu do czytelności pisma, jak i szybkości pisania.
Trudności z pisaniem odręcznym ma znaczna część uczniów. Analizując komponenty pisania odręcznego łatwo zauważyć dlaczego tak wielu uczniów zmaga się z nauką pisania, zapisywaniem własnych przemyśleń i robieniem notatek. Ciągła interakcja między czynnikami motorycznymi, percepcyjnymi, językowymi i sensorycznymi czyni to zadanie niezwykle złożonym, dlatego niektórzy uczniowie – mimo ogromnego wysiłku – borykają się z opanowaniem umiejętności pisania, co prowadzi do postawienia diagnozy z dysgrafii.
Aby optymalnie pisać, powinny być spełnione poniższe warunki:
- Siła, stabilność i napięcie mięśni tułowia, barków i ramion, które zapewniają ciału bezpieczną postawę, gdy mózg i ręce są zajęte;
- Ostrość widzenia i koordynacja wzrokowo-motoryczna pozwalające oczom wyraźnie widzieć, przebiegać wzrokiem linijki tekstu i zmieniać skupienie wzroku z bliży na dal i z dali na bliż podczas robienia notatek;
- Umiejętności percepcji wzrokowej i pamięci wizualnej służące postrzeganiu i odtwarzaniu kształtów poziomych, pionowych, ukośnych i okrągłych w odpowiedniej relacji przestrzennej;
- Sprawna motoryka mała i umiejętność używania bodźców proprioceptywnych pochodzących ze stawów rąk i mięśni, aby modyfikować siłę mięśni i nacisk stawów;
- Umiejętność integracji umiejętności wzrokowych z motorycznymi, gdyż pisząc korzystamy ze wzroku, który zawiaduje ruchem rąk umożliwiając nam pisanie precyzyjnych i czytelnych liter;
- Umiejętności poznawcze, takie jak: decydowanie o temacie wypowiedzi pisemnej, organizowanie myśli, a następnie utrzymywanie skupienia do czasu ukończenia zadania;
- Świadomość fonemiczna, a więc umiejętność usłyszenia, rozpoznania i manipulowania małymi, pojedynczymi dźwiękami – zwanymi fonemami – tworzącymi wymawiane wyrazy, co jest najważniejsze w odtwarzaniu wyrazów i zdań w formie pisemnej.
Trudności z integracją sensoryczną sprawiają, że pisanie odręczne jest jeszcze większym wyzwaniem. Mogą one w szczególności obejmować:
- Wrażliwość wzrokową na światło, zwłaszcza rażące, sufitowe i fluorescencyjne;
- Przytłoczenie bodźcami wzrokowymi, gdy papier w linie dezorientuje dziecko lub gdy jest nieczytelnie zadrukowany, kiedy karta pracy zawiera zbyt wiele informacji lub wrażliwość na kontrast sprawia, że czarne litery zdają się chwiać na białym tle;
- Wrażliwość dotykową na papier, przybory piśmiennicze i powierzchnię do pisania;
- Wrażliwość słuchową na głos nauczyciela, odgłosy wydawane przez piszących uczniów i dźwięki otoczenia.
autor: Lindsey Biel
źródło: Integracja Sensoryczna … WUJ, Kraków 2015
#arkusz #asd #Asperger #autyzm #czytanie #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #metody #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #program #przedszkole #psychologia #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #tematyczne #terapia #terapiaręki #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia
autyzm.life i Neuroróżnorodni 