Fobia szkolna jest formą zaburzenia lękowego wyzwalanego przez obecność innych osób. Koncentruje się wokół obaw związanych z oceną przez innych i przejawia się przeżywaniem nasilonego lęku związanego z ekspozycją i unikaniem sytuacji społecznych.
Fobię szkolną cechuje przede wszystkim utrwalona odmowa chodzenia do szkoły. Nie zawsze jednak utrzymująca się odmowa chodzenia do szkoły, czy utrwalona niechęć do chodzenia do szkoły, jest uwarunkowana zaburzeniami lękowymi, może np. mieć charakter zaburzeń buntowniczych. Dlatego każda utrzymująca się niechęć czy odmowa chodzenia do szkoły, wymaga szczegółowej diagnozy psychologicznej, a być może również diagnozy psychiatrycznej, w celu poznania uwarunkowań problemu.
Uczniowie z ASD którzy uciekają z zajęć, opuszczają poszczególne lekcje lub po prostu nie przychodzą do szkoły robią to z jakiegoś powodu. Postarajcie się znaleźć przyczynę takiego postępowania możliwie najszybciej. Jeśli ucieczki ze szkoły oraz wzbranianie się przed uczęszczaniem na lekcje staną się nagminne, bardzo trudno będzie zmienić tę postawę ucznia.
Jeśli uczeń zaczął nagle opuszczać lekcje lub odmawia uczestnictwa w zajęciach, może to wskazywać na zmianę w jego życiu lub myśleniu. Należy rozwiązać problem i sprowadzić podopiecznego z powrotem do szkoły tak szybko jak to możliwe. Im dłużej jest poza systemem, tym większym wyzwaniem będzie skłonienie go do powrotu. Przede wszystkim z powodu trudności związanych z ponownym przystosowaniem się do życia szkolnego, lękiem i zmianą. Porozmawiajcie z uczniem i z jego rodzicami. Często wsparcie oraz drobne modyfikacje wystarczą, by wrócił do właściwego schematu zachowania. Pewien uczeń uciekał do domu ponieważ nie znosił lekcji wychowania fizycznego. Zdał sobie sprawę, że dobrze mu jest gdy siedzi w domu, więc jego ucieczki stały się częstsze. Aby ponownie zaczął normalnie chodzić do szkoły trzeba było wykonać dużo pracy – zarówno z nim samym, jak i z rodzicami. Inna uczennica nie radziła sobie z niezorganizowanym czasem – nie wiedziała czym go zapełnić. Zaproponowano jej, żeby podczas przerw chodziła do biblioteki, gdzie mogłaby czytać w ciszy.
Przy określaniu przyczyny absencji ucznia pomocne mogą być następujące sugestie:
- Porozmawiajcie z rodzicami ucznia. Mogą oni potrzebować pomocy z wyznaczaniem swemu dziecku granic. Wielu z nich jest wyczerpanych i próbowało już wszystkiego. W niektórych przypadkach uczeń sprawia dużo więcej problemów w domu niż w szkole, wówczas także rodzice potrzebują wzmożonej pomocy ze strony instytucji zewnętrznych;
- Porozmawiajcie z uczniem. Jeśli to możliwe, wprowadźcie zmiany w programie nauczania, niezorganizowanym czasie lub podróży do szkoły;
- Jeśli schemat nieobecności ucznia powtarza się, ponowne zintegrowanie go ze szkołą powinno następować powoli. Należy zacząć od jego ulubionych przedmiotów i upewnić się, że nadąża z pracą;
- Niech uczeń wybierze sobie osobę do której pójdzie po pomoc gdy zacznie odczuwać lęk, a także miejsce w którym będzie mógł przebywać w takim stanie. Warto, by dana osoba spotykała się z nim w chwili gdy przychodzi on do szkoły;
- Jeśli powodem ucieczki z lekcji jest prześladowanie, nauka lub sama szkoła, należy się do tego odnieść i starać się rozproszyć niepokój ucznia. Jeśli natomiast opuszcza on zajęcia ponieważ woli grać w domu na konsoli, popracujcie z rodzicami, żeby nie dopuszczać do takich sytuacji;
- Gdy poziom lęku u ucznia jest tak wysoki, że nie jest on w stanie uczęszczać na lekcje, należy zaplanować szczegółowy, dłuższy i podzielony na etapy powrót. Warto zacząć od wizyty wstępnej, pracy w bibliotece lub w cichej sali stopniowo dochodząc do godziny spędzonej w klasie do której uczeń przychodzi wcześniej i wie z wyprzedzeniem gdzie będzie siedzieć.
Wskazówka dla nauczyciela:
- Przyjaciel, rodzeństwo lub odpowiedzialny rówieśnik mogą wesprzeć i pomóc w ponownej integracji ucznia ze szkołą. Taka osoba mogłaby usiąść z nim, a nawet przywitać go gdy pojawi się w budynku. Uczeń powinien ją znać. Wszystko po to, by ponowna integracja stała się dla niego przewidywalna oraz nie budziła w nim lęku.
Rozszerzenie:
- Bądźcie kreatywni i elastyczni w kwestii grafiku. Jeśli uczeń wykazuje wysoki poziom lęku, zaplanujcie przerwy w zajęciach podczas których zyska on czas na uspokojenie się lub omówienie problemów z pracownikiem. Początek dnia bywa często trudny. Jeśli uczeń nie radzi sobie z ilością pracy, to może potrzebować czasu i dodatkowego wsparcia. Celem jest dopilnowanie, by nie unikał uczestniczenia w lekcjach. Gdy lęk się zmniejszy, a nasz podopieczny zacznie sobie radzić, można będzie wrócić do wcześniejszego rozkładu zajęć.
autor: Claire Bullock
#arkusz #asd #Asperger #autyzm #czytanie #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #metody #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #program #przedszkole #psychologia #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #tematyczne #terapia #terapiaręki #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia
- Czynniki wpływające na załamania i regresje w spektrum autyzmu
- Trening komunikacji funkcjonalnej FCT jako metoda postępowania w zachowaniach trudnych w spektrum autyzmu
- Godzina wychowawcza o gniewie… Być jak Hulk
- Lęk w spektrum autyzmu
- Ocena zachowań autystycznych uczniów przez postronnych obserwatorów w miejscach publicznych
- Dostrzeganie pozytywnych stron – „Nie jestem agresywny”
- Zachowania autoagresywne w ASD
- Protokół konfliktu – umiejętności społeczne
- Zespół Aspergera – zestaw pomocy w sytuacjach lękowych
- Lekceważenie – agresja słowna – historyjka społeczna
- Agresja w przedszkolu – streszczenie
- Metody radzenia sobie ze stresem – scenariusz zajęć wychowawczych w klasach gimnazjalnych
- Jak radzić sobie z nieprzyjemnymi uczuciami i agresją, konspekt
- Wyrzuć to z siebie w formie sztuki – gniew
- Wybuch złości dziecka a całkowita utrata kontroli
autyzm.life i Neuroróżnorodni 