Strategie na wejście – Spotkania towarzyskie w spektrum autyzmu

Reklamy

Przygotowanie jest połową zwycięstwa – Cervantes

Kiedy wybierasz się na spotkanie towarzyskie, możesz zmniejszyć dręczące cię napięcie uświadamiając sobie, że nie musisz tam wejść jako ekstrawertyk. Wręcz przeciwnie, powinieneś wejść jak introwertyk, etapami dając sobie czas na obserwację. Powoli aklimatyzuj się do atmosfery przyjęcia podobnie jak nurek głębinowy stopniowo wynurza się zatrzymując się na 60 metrach, 30 metrach i tak dalej, żeby uniknąć społecznej choroby dekompresyjnej.

Reklamy

Wejście na przyjęcie mogą ułatwić następujące kroki:

Pamiętaj, że podchodząc do drzwi będziesz zapewne spięty (powiedz sobie wówczas, że to nic złego czuć niepokój). Wykonaj dwa głębokie wdechy i naciśnij dzwonek.
Jak tylko wejdziesz, wybierz miejsce (na przykład przy kominku lub na bocznym oparciu kanapy), gdzie będziesz mógł przysiąść, żeby spokojnie rozejrzeć się po pokoju.
Odszukaj gospodarzy, przywitaj się z nimi i spytaj, czy możesz w czymś pomóc (zaoferowanie pomocy zazwyczaj pomaga poczuć się częścią grupy).
Jeśli gospodarze nie są zbyt zajęci, poproś któregoś z nich o oprowadzenie cię po domu albo po prostu sam przejdź się dookoła oglądając rodzinne fotografie.
Na wybranym przez ciebie stanowisku obserwacyjnym kontroluj stan twojego samopoczucia. Czy już się aklimatyzujesz?
Kiedy poczujesz się pewniej, znajdź nieśmiałą osobę z którą mógłbyś się zapoznać. Możesz też dostrzec znajomego albo grupę do której będziesz chciał dołączyć.
Niektórzy wolą spędzić całe przyjęcie z ludźmi, których znają, a inni lubią tworzyć relacje z nowymi osobami. Wybór należy do ciebie.

Skoro już udało udało nam się przekroczyć próg, jesteśmy gotowi ruszyć do boju. Większość z nas skieruje się prosto ku przyjaciołom lub znajomym. Co jednak zrobić, jeśli nikogo nie znamy, nasi przyjaciele są akurat zajęci albo chcemy poznać nowy ludzi? Warto wtedy skorzystać z wybranej taktycznej metody prowadzenia towarzyskiej partyzantki.

Jamochłon

Patryk, osoba z ASD (spektrum autyzmu) wszedł do pełnej sali, gdzie odbywało się przyjęcie na stojąco podczas konferencji w Waszyngtonie. Nikogo nie znał. Zewsząd napierali na niego biznesmeni, a on sam poczuł ucisk w żołądku. Na szczęście wiedział jak zareagować, więc odetchnął głęboko i wycofał się z sali. Schodami wszedł na antresolę i usiadł w fotelu obserwując scenę poniżej. Po chwili pojawili się kolejni uciekinierzy i wszyscy razem rozmawiali.