Bez kategorii
Turlanie – zabawa SI
Wydaje się, że byłoby nam ciężko, gdyby ktoś się po nas turlał. Jednak na wiele dzieci taki chwilowy silny nacisk działa kojąco twierdzi terapeutka zajęciowa Barbara Sher proponując kolejną zabawę […]
Wydaje się, że byłoby nam ciężko, gdyby ktoś się po nas turlał. Jednak na wiele dzieci taki chwilowy silny nacisk działa kojąco twierdzi terapeutka zajęciowa Barbara Sher proponując kolejną zabawę sensoryczną
#SPD#autyzmipokrewne#ASD#ZA#IPET#rewalidacja#ćwiczeniaSI#zajęcia#zabawy
Cele:
- „Świadomość istnienia innych osób.
- Bodźce proprioceptywne.
- Doświadczanie nowych sytuacji.
Potrzebne przedmioty:
- Podłoga pokryta dywanem.
Przygotowanie
- Dzieci leżą na plecach, jedno obok drugiego. Stykają się bokami.
Jak się bawić
- Przeturlaj jedno dziecko po wszystkich pozostałych, z jednego końca na drugi. Potem to samo zrób z kolejnymi dziećmi, aż pierwsze znajdzie się znów na początku. Następnie zmień kierunek turlania i powtórz całą kolejkę, aby każdy wrócił do początkowego ułożenia. Turlane dziecko śpiewa prostą piosenkę, np. do melodii Mam chusteczkę haftowaną: „Poturlamy się do samego końca”.
Odmiany
- Wymyślcie temat zabawy, np: „Toczenie kłód drewna po tartaku”. Zimą możecie pobawić się w „Toczenie śniegowej kuli”.
- Niech jedno dziecko położy się na pozostałych, ale tym razem prostopadle do nich. Kiedy dzieci leżące na podłodze zaczną się równocześnie obracać, dziecko na górze także będzie się przemieszczać.
Czego dziecko się uczy
- Chwilowe przygniecenie ciężarem turlającego się dziecka jest źródłem bodźców proprioceptywnych, które zwiększają świadomość istnienia innych osób. Zabawa ta może prowadzić jednak nie tylko do stanu równowagi pomiędzy spokojem a czujnością, ale także do napadów śmiechu.
- Nieznana dotąd sytuacja pomaga dzieciom w koncentrowaniu uwagi. Pozwala również zobaczyć, że są w stanie wykonać zupełnie nowe zadanie, co jest bardzo pozytywnym doświadczeniem.
- Zabawa ta może też pomóc w budowaniu poczucia przynależności do grupy, ponieważ, turlając się, dziecko ma kontakt ze wszystkimi koleżankami i kolegami.
Modyfikacje
Dziecko z nadwrażliwością dotykową może nie czuć się dobrze w tej sytuacji. Dlatego pozwól mu siedzieć, obserwować resztę grupy i śpiewać. Dorosły może mu towarzyszyć i komentować, co się dzieje: „Teraz Jay będzie się turlać”. Jest to także świetna okazja do rozpoznawania kolegów i koleżanek po imieniu: „Kto się teraz turla? Masz rację, to Jay!”(Sher, 2014).
źródło: B. Sher: „Gry i zabawy we wczesnej interwencji…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2014
